Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

Ανταπόκριση/Αφιέρωμα: HAMMERFALL live at "Principal Club Theater" Thessaloniki!


HAMMERFALL, ένα όνομα, πάρα πολλές ιστορίες. Legendary, Epic, Magic, Majestic, Mythical, Fantastic tales... είχαν καιρό να κάνουν ντόρο και να προκαλέσουν συζητήσεις γύρω από το όνομα τους, στα στέκια των Ελλήνων μεταλάδων. Αυτό βέβαια μέχρι πριν από 3 χρόνια. Όταν και το συγκρότημα, ήρθε μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στη χώρα μας. Το τι έγινε στο Fuzz Club της Αθήνας, το οποίο υποδέχθηκε 2.000 κόσμο, εκείνη την αξέχαστη νύχτα, δε περιγράφεται με λόγια! Για την ακρίβεια... περιγράφεται, μιας και το έζησα από κοντά, αλλά για να το αποτυπώσω απόλυτα, ειλικρινά θα πρέπει να γράψω ένα άλλο άρθρο, μόνο και μόνο για εκείνο το, επικά μαγικό βράδυ! Επιστρέφω στο κυρίως θέμα μας λοιπόν...  Έπειτα από αυτή την απόλυτα επιτυχημένη συναυλία (το 2015), σε όλα τα επίπεδα, οι Σουηδοί Heavy Power Metallers, επέστρεψαν με εμφατικό τρόπο στη σκέψη και το μυαλό, των Ελλήνων οπαδών. Από τη καρδιά των πιστών ακολούθων τους, δεν έφυγαν ποτέ βέβαια, από τη πρώτη στιγμή που ακούσαμε τη πρώτη νότα σε τραγούδι τους και έπειτα... 
Η γενική κοινότητα της μέταλ, άρχισε να το νιώθει και να το θέλει. Ήθελε να δει επιτέλους και τους Hammerfall από κοντά. Να αισθανθεί πως είναι στο live τους οι Σουηδοί. Οι πιστοί οπαδοί τους φυσικά, αδημονούσαν σαν δαιμονισμένοι και τρελαίνονταν, μόνο στη σκέψη αυτού!
Όταν το συγκρότημα ανακοίνωσε περιοδεία στην Ελλάδα ξανά, μετά από 3 χρόνια στην Αθήνα και μετά από 21 f@cking years (που είπε και ο Joacim), στη Θεσσαλονίκη... υπήρξε φρενίτιδα ενθουσιασμού! Στην Αθήνα μάλιστα θα είχαν μαζί, τους αγαπητούς προς το ελληνικό κοινό Refuge και τους συμπατριώτες τους "πειρατές", Blazon Stone! Ενώ οι Βραζιλιάνοι Armored Dawn, θα τους ακολουθούσαν και στις δύο πόλεις της χώρας μας.
Εδώ όμως θα πούμε για το live στη Θεσσαλονίκη, όπου πήγαμε, ΓΟΥΣΤΑΡΑΜΕ και περάσαμε ΤΕΛΕΙΑ!

Είναι γύρω στης 20:30. Οι πόρτες του Principal έχουν ανοίξει από της 20:00 και έχουν ήδη υποδεχθεί, τους πρώτους πιστούς. Μπαίνοντας στο χώρο, περνάμε από τον καθιερωμένο έλεγχο και τρέχουμε κατευθείαν στο merch! Ήδη από τόσο νωρίς, υπήρχε ουρά και αρκετή κίνηση, με αποτέλεσμα να περιμένει αρκετά ο κόσμος, που δεν ήξερε τι να πρώτο διαλέξει, από όλες τις αλμπουμάρες των Hammerfall και όλα τα ιδιαίτερα και όπως πάντα, πανέμορφα ενδύματα με τα σύμβολα και τις εικονογραφίες, των "Ναϊτών"! Η εξυπηρέτηση ήταν σαφώς πολύ καλή και αυτό βοηθούσε την όλη διαδικασία, να προχωρήσει ταχύτερα. Αφού πήραμε και τα merch μας, κατευθυνθήκαμε προς τη σκηνή. Ένα τέταρτο πριν συναντήσουμε για πρώτη φορά στη ζωή μας, τους Armored Dawn. Βρεθήκαμε με την παρέα, βγάλαμε τις αναμνηστικές μας φωτογραφίες φυσικά και ετοιμαστήκαμε, για τη πρώτη μάχη της βραδιάς!
Είχε μαζευτεί λίγος κόσμος μέχρι εκείνη την ώρα. Πράγμα λογικό βέβαια. Όχι μόνο γιατί (καλώς η κακώς) το όνομα των Armored Dawn, δεν έλεγε πολλά στο ελληνικό κοινό. Αλλά και γιατί η αγορά, ήταν ανοικτή μέχρι και της 20:00, οπότε σίγουρα κάποιοι θα δούλευαν και άλλοι απλά, θα είχαν κολλήσει στη κίνηση, κλασικά στους δρόμους.

Τα φώτα σβήνουν, ένα επικό intro ξεκινάει να δονεί την ατμόσφαιρα. Έπειτα βγαίνουν όλοι μαζί οι Armored Dawn, με τον βασικό κιθαρίστα τους Timo Kaarkoski, να πραγματοποιεί μια χαρακτηριστική μέταλ κίνηση! Μας έκανε νόημα να περιμένουμε, πήγε για δευτερόλεπτα πίσω από τη κουρτίνα, άρπαξε μια μπύρα, την άνοιξε μπροστά μας και την ήπιε μονορούφι, στην υγειά μας! ΣΩΣΤΟΣ ΒΙΚΙΝΓΚ! Άλλωστε τι άλλο θα μπορούσε να είναι, ένα μέλος των Armored Dawn;
Η συναυλία ανοίγει με ατμοσφαιρικό τρόπο και το "Bloodstone" να είναι το πρώτο τραγούδι, με το οποίο συστήνονται οι Βραζιλιάνοι Heavy Power Metalers, στο ελληνικό κοινό. Η συνέχεια δεν είναι ανάλογη. Ανεβαίνει η ένταση, οι κιθάρες παίρνουν φωτιά και με το "Chance to Live Again", ξεκινάει το πρώτο headbanging από όσους βρίσκονταν εκεί. Επαναφορά σε πιο χαλαρό στυλ, με το "Eyes behind the Crow" να έχει έναν, ενδιαφέρον ρυθμό. Ο Eduardo Parras, τραγουδιστής των Armored Dawn, σταματάει για ελάχιστα δευτερόλεπτα και συστήνεται εντελώς τυπικά, λέγοντας ένα "καλησπέρα" και υπενθυμίζοντας στους παρευρισκόμενους, ποιο συγκρότημα παρακολουθούν και ποια είναι η καταγωγή του. Αναφέρει τον τίτλο του επόμενου κομματιού και στη συνέχεια...
τα φώτα χαμηλώνουν, το σκηνικό βάφεται μπλε, ο Eduardo σκύβει ευλαβικά και παίρνει ένα αληθινό μεγάλο σπαθί. Το σηκώνει ψηλά, το δείχνει παντού γύρω του και το έπος ξεκινά! "Men of Odin" με όλους μας, να μένουμε ευχάριστα έκπληκτοι και την όλη εικόνα και ατμόσφαιρα, να θυμίζει χωρίς υπερβολή, τους παλιούς, καλούς Manowar.







Μετά το έπος μιας μάχης, ακολουθεί πάντα η θλίψη για όσους χάθηκαν εν μέσω αυτής. Ο Eduardo εξηγεί πόσο μεγάλη σημασία έχει για τον ίδιο και την μπάντα των Armored Dawn, το "Sail Away". Οι φαν που έχουν πλέον ζεσταθεί, με τη πολύ τίμια και καλή perfomance των Βραζιλιάνων Βίκινγκς, αφουγκράζονται τη κατάσταση και χειροκροτούν. Η ατμόσφαιρα βαραίνει, με τις πρώτες νότες του σπαρακτικού αυτού tribute, όμως ταυτόχρονα και αυθόρμητα, πολύ όμορφες εικόνες ξετυλίγονται, αφού το κοινό που βρισκόταν κάτω από τη σκηνή, πιάστηκε αγκαλιά και τραγουδούσε, με ένα στόμα και μια φωνή, μέχρι να ακουστεί στη Βαλχάλα!
Ευχάριστο διάλειμμα με τον Kaarkoski να συστήνεται στο κοινό, να λέει πόσο χαίρονται που βρίσκονται για πρώτη φορά στην όμορφη χώρα μας και τη... μητέρα του, να παρεμβαίνει από το κινητό του! Γέλια, χαβαλές και κραυγές χαράς από όλους μας, που διασκεδάσαμε την όλη φάση, με ιδιαίτερο χιούμορ! Η κατάσταση σοβαρεύει, με τα "Gods of Metal" και "Barbarians in Black", να προσφέρουν έναν ωραιότατο, 6λεπτο heavy τόνο! Το τελευταίο τραγούδι των Βίκινγκς, θα είναι το "Beware of the Dragon". Συνεχίζεται ο heavy ρυθμός, με speed και epic στοιχεία, να συνδυάζουν έξοχα, τη παθιασμένη και σοβαρή perfomance από όλα τα μέλη της μπάντας, πάνω στη σκηνή. Ο πολύς κόσμος πλέον, είχε γεμίσει το Principal και η διαδραστικότητα του με τη μπάντα, ήταν ότι καλύτερο για το φινάλε, μιας πάρα πολύ εξηγημένης και τιμιότατης εμφάνισης. Από ένα support  συγκρότημα μάλιστα, που σχεδόν κανείς δε γνώριζε την ύπαρξη του, μέχρι σήμερα. Πάρα πολύ καλοί και ορεξάτοι οι Βραζιλιάνοι. Βαδίζουν σε σωστό δρόμο και σίγουρα αν συνεχίσουν έτσι, θα μας απασχολήσουν πολύ πιο έντονα, τα επόμενα χρόνια.

Αργά και βασανιστικά, περνάει το μισάωρο που χώριζε περίπου 2.000 πιστούς Hammerfallians, με τη στιγμή της ονείρωξης τους. 22:15... ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ! Σκοτεινιάζουν τα πάντα. Παίρνουμε όλοι τις θέσεις μάχης μας, μπροστά-μπροστά και στο κάγκελο.
Ακούγονται οι πρώτες γλυκές νότες του "Hector's Hymn"... είναι η γαλήνια ηρεμία που επικρατεί, λίγο προτού ξεσπάσει η βροχή και αυτή ολότελα μετατραπεί... σε ΑΓΡΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ!
Διαφορετικά, όπως είπε και ο Πάνσοφος Γκάνταλφ ο Λευκός (The Lord Of The Rings),
"it's the deep breath before the plunge".
Ο Anders Johansson παίρνει πρώτος θέση, στα ντραμς. Ο κόσμος χειροκροτεί. Ο Oscar Dronjak με το χαρακτηριστικό special Hammer μπάσο του, μαζί με τον Pontus Norgren και τη κιθάρα του, κάνουν την εμφάνιση τους. Αποθεώνονται από τους οπαδούς του συγκροτήματος, με τον Fredrik Larsson, το δεύτερο κιθαρίστα των Σουηδών, να ακολουθεί αμέσως μετά. Ο Oscar δίνει το σύνθημα σηκώνοντας τις γροθιές του ψηλά και έχοντας ένα τεράστιο χαμόγελο, ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Το intro του Hector's Hymn τελειώνει... και οι Templars of Steel ξεκινάνε το ΧΑΜΟΟΟ!!!



Οι κιθάρες, τα ντραμς και το μπάσο, ΦΛΕΓΟΝΤΑΙ! Βγαίνει στη σκηνή και ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Joacim Cans! ΠΑΡΑΝΟΙΑ! Κ@ΥΛ@! Ενθουσιασμός και διάθεση ΣΤΑ ΥΨΗ!
Οι φανατικοί Hammerfallians σηκώνουν μια μεγάλη σημαία των "Templars", μπροστά στη σκηνή.
Όλοι δείχνουν να το διασκεδάζουν πραγματικά, ενώ οι Σουηδοί ήταν κάπως ξαφνιασμένοι και μπορούμε να πούμε, σοκαρισμένοι από την απίστευτα θερμή υποδοχή, που τους επεφύλασσαν οι οπαδοί τους! Στο καπάκι και δίχως σταματημό, γκαζώνουμε όλοι με τους "Riders Of The Storm"!
Ούτε ένας αληθινός Hammerfallian, δε πρόκειται ποτέ να γυρίσει τη πλάτη του στους Hammerfall και να "αλλαξοπιστήσει". Το "Renegade" όμως, είναι αγαπημένο κομμάτι και προκαλεί σεισμό και πανζουρλισμό στο Principal!



Μετά από το αχόρταγα καυτό και τρομερά δυνατό ξεκίνημα, με 3 κλασικά κομμάτια, οι "Templars" κάνουν ένα μικρό διάλειμμα, για να καλωσορίσει ο Joacim το κοινό και να αναφέρει, πόσο μεγάλη τιμή νιώθουν οι Hammerfall, οι οποίοι μετά από 21 ολόκληρα χρόνια, κατάφεραν και επέστρεψαν  στη Θεσσαλονίκη. Θυμήθηκε το πολύ καλό show που είχαν κάνει το 1997, όταν και πρωτοήρθαν στη συμπρωτεύουσα (ως support στους Gamma Ray) και υποσχέθηκε στον κόσμο, ένα ΕΠΙΚΟ show για απόψε!
Λίγα λόγια, πολύ τραγούδι και ατελείωτο headbanging. Αυτός είναι ο τρόπος των Hammerfall και του πραγματικού, του ποιοτικού και αληθινού ΜΕΤΑΛ! Αυτού που αψηφάει τους πάντες και τα πάντα γύρω του, όσα εμπόδια και όσο κόμπλεξ και να συναντήσει στο διάβα του. "Dethrone and Defy" λοιπόν. "Blood Bound" για τους αιώνια πιστούς δεσμούς, που έχουν οι Hammerfall μαζί με εμάς, τους αιώνια πιστούς οπαδούς. "Any Means Necessary", γιατί όταν έχεις όλη την καλή διάθεση και μια απεριόριστη αγάπη γύρω σου, τίποτα άλλο δε χρειάζεσαι για να πορευθείς, στο δρόμο της τίμιας ζωής!
Τελειώνοντας ακόμα ένα δυνατό τρίο, ο Joacim έκανε άλλο ένα μικρό διάλειμμα, για να μοιραστεί μια προσωπική του ιστορία, με τους φίλους του συγκροτήματος, τους οποίους αποθέωσε και ευχαρίστησε ξανά, για την τεράστια στήριξη τους! Έκανε παιχνίδι με τους fans, που ήταν νεαροί κατά πλειοψηφία εκεί μέσα, συν ότι οι περισσότεροι εξ αυτών, έβλεπαν ζωντανά τους Hammerfall, για πρώτη φορά! Ενώ αστειεύτηκε για την ηλικία του και είπε σε όλους, ότι τη δεκαετία του 80', η Heavy Metal έζησε τα καλύτερα της χρόνια. Η ιστορία του είχε να κάνει με τον ίδιο, όταν αγόρασε ένα βινύλιο των Saxon (Strong Arm Of The Law) και τότε άλλαξε η ζωή του εντελώς, όπως ανέφερε. Αυτό γιατί ο Biff Byford, του μίλησε μέσα από τον δίσκο και τον έπεισε για το υπόλοιπο της ζωής του, να κάνει headbanging! Γι' αυτό και πρότεινε να κάνουμε κι εμείς το ίδιο, ξεκινώντας με το "Bang Your Head", το οποίο δημιούργησε και το πρώτο mosh pit της βραδιάς. "Crimson Thunder" και "Threshold", πρόσθεσαν μια ακόμα πιο επική μελωδία. Ενώ στο Threshold έγιναν και πολύ ωραία σκηνικά. Ο Joacim άρπαξε την Ελληνική σημαία και την άφησε πάνω στους ώμους του Oscar, με το κοινό να παραληρεί από χαρά, ενθουσιασμό και ευγνωμοσύνη, για τον ιδρυτή των Hammerfall. Ο Anders, ντράμερ του συγκροτήματος, μας το έπαιζε "δύσκολος" και ήθελε να ακούσει τη φωνή μας, όσο πιο δυνατά γινόταν, παρότι ήδη είχαμε ''ξελαριγκιαστεί''! Ο Joacim προσπάθησε να τον βάλει στη θέση του, λέγοντας την ατάκα <<I hate f@cking drummers>> και προκαλώντας πολλά γέλια. Εν τέλει φωνάξαμε τόσο πολύ δυνατά και περήφανα, που ικανοποιήσαμε και τον κύριο Johansson!


Για ένα λεπτό περίπου, ο Joacim παραδίδει μαθήματα ζωής, απευθυνόμενος προς όλους. Λέει ότι πρέπει να χαιρόμαστε τη ζωή μας, γιατί ζούμε μόνο μια φορά και φυσικά, να ακούμε Heavy Metal. Ότι καλύτερο δηλαδή και το ιδανικότερο όνειρο, που θα θέλαμε όλοι μας να πραγματοποιήσουμε. Τόσο απλό, αληθινό και αγνό. Σαν το Μέταλ! Το επόμενο τραγούδι "Built To Last", το αφιερώνει σε ένα και μόνο δυσαρεστημένο φίλο των Hammerfall, που δε του άρεσε το νέο τους, ομότιτλο άλμπουμ. Αντίστροφη μέτρηση και "Last Man Standing"!
Ο Joacim ξεκινάει εκ νέου παιχνίδι με το κοινό, κάνοντας ιδιαίτερη μνεία στις γυναίκες metallers, που πηγαίνουν σε όλα τα show στην Ελλάδα. Ο λατρεμένος Σουηδός τραγουδιστής, έχει πάρα πολύ καλή επαφή, εξαιρετική επικοινωνία και αποτελεσματική διαδραστικότητα με το κοινό, φροντίζοντας να διασκεδάσει τον κόσμο, τόσο με την φωνάρα του στα τραγούδια, όσο και στη μικρή ανάπαυλα αυτών. Συστήνει (ή μάλλον "εκθέτει") σε όλους, τον Pontus Norgren, εξηγώντας την πολύ ενδιαφέρουσα και ολότελα χιουμοριστική ιστορία, για το πως ο πρώτος κιθαρίστας των Hammerfall, ξεκίνησε να ασχολείται με τη κιθάρα και πότε πήρε, το πρώτο του Rock n' Roll ερέθισμα! Σπαρταριστός ο τρόπος με τον οποίο "παραπονιόταν" ο Joacim, για το ότι δεν ισχύουν, τα όσα λέγονται για τις συναυλίες και τα ροκ-μέταλ συγκροτήματα, σχετικά με το σεξ και τα ναρκωτικά.
Αφού βγάζει τη ψυχή του Pontus, του παραδίδει ολόκληρη τη σκηνή, για ένα "guitar masturbation" 70 δευτερολέπτων. Όλοι μας κοιτούσαμε με απόλυτη προσήλωση, το εκπληκτικό παίξιμο του Pontus και γουστάραμε μια πολύ καλή rifιά. O Joacim παίρνει ξανά το μικρόφωνο και μιλά για το αναμενόμενο "20 year anniversary disc Legacy Of Kings". Το <<μπλα μπλα>> τελειώνει και οι κιθάρες, το μπάσο του Oscar και τα ντραμς, παίρνουν και πάλι φωτιά! Αλλά όταν λέμε φωτιά... το εννοούμε!
"Legacy Of Kings" και "Heading The Call", ξεκινούν στο Principal μια μάχη χορού, headbanging και γενικότερου "κοπανήματος'', από το τρελαμένο κοινό! Με τις aggressive εκδηλώσεις λατρείας μας, όλοι το ζούσαμε για τα καλά, με τρέλα και πολύ φωνή!
Η αποθέωση και οι ιαχές αγάπης, ενθουσιασμού και λατρείας του κόσμου, ανάγκασαν τον Joacim να ευχαριστήσει ξανά και ξανά το κοινό της Θεσσαλονίκης, ρωτώντας ταυτόχρονα πόσοι από τους παρευρισκόμενους, είχαν ξαναδεί τους Hammerfall πιο παλιά. Αφού βρήκε τους 14 εκλεκτούς (ανάμεσα τους κι εγώ), έδειξε τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει όλοι μαζί, να υποδεχθούμε και να τραγουδήσουμε το επόμενο κομμάτι. Σε μια αυθόρμητη κίνηση, η οποία ήταν μεγάλη ένδειξη για το πόσο καλά περνούσε και ο ίδιος με εμάς. Γέλασε κατευχαριστημένος από όσα συνέβαιναν και με απόλυτη ειλικρίνεια και ευτυχία, γύρισε και είπε προς όλους μας, ότι αγαπάει τη δουλειά του και πως είναι μακράν, η καλύτερη δουλειά που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Χαιρόμαστε που το πιστεύει αυτό. Χαιρόμαστε ακόμα περισσότερο, που το δείχνει κιόλας! Όχι μόνο ο Joacim φυσικά, αλλά ολόκληρη η μπαντάρα των Hammerfall! Back to work και "Let The Hammer..." ακούγεται ένα μακρόσυρτο "FAAAAAALLLLLL", δυο φορές από το κοινό... το Σφυρί του Hectror, ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ! "Let The Hammer Fall" και στο Principal συμβαίνει ένα πάρτι, ξεχωριστό από όλα τα άλλα. Άλλο να ζεις και άλλο να περιγράφεις, ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ!
Όλοι με υψωμένες τις γροθιές και τραγουδώντας περήφανα, τιμήσαμε όπως άρμοζε, έναν τέτοιο κλασικό, Epic Power Metal ύμνο! Τον ύμνο των H A M M E R F A L L ! ! ! ! ! !


Το συγκρότημα απομακρύνεται από τη σκηνή, χαιρετώντας τον κόσμο, αλλά δε "τσιμπάει" κανείς μας. Ουδείς μετακινείται από τη θέση του και όλοι, περιμένουμε απλά την επιστροφή τους, για το encore.
Μιας και μιλήσαμε για ύμνους προηγουμένως... ένα νέο κομμάτι, τείνει να γίνει ο σύγχρονος τους ύμνος. Το "Hammer High" με το οποίο επέστρεψαν στη σκηνή, είναι τόσο πορωτικό και επικό, όσο ακούγεται! Οι οπαδοί των Hammerfall, γεμάτη περηφάνια, πίστη και αφοσίωση στους "Templars Of Steel", τραγουδάνε όλοι μαζί με μια φωνή, που ανοίγει τον ουρανό και τραντάζει τη γη!
<<Hammer High This Is a Freedom Cry! Hammer High Until I Die>>.



Προτελευταίο τραγούδι απόψε, θα είναι τελικά το "Bushido". Πολλοί (μαζί με εμένα), θεωρούσαμε ότι θα μπορούσαν στη θέση του, να παίξουν κάτι πιο κλασικό. Κάποιο από τα παλιά τους, όπως το "Metal Age", ή το "Glory To The Brave". Μιας και προς έκπληξη όλων, οι Hammerfall που πολύ πρόσφατα γιόρτασαν την 20η επέτειο του ξεχωριστού, Θρυλικού και Μυθικού αυτού άλμπουμ τους, το οποίο τους καταξίωσε και έσωσε τη Heavy metal μουσική γενικότερα, τη στιγμή μάλιστα, που βρισκόταν στο τέλμα της και διάνυε τη χειρότερη της περίοδο... δεν έπαιξαν κανένα τραγούδι από το "Glory To The Brave", δημιουργώντας εύλογα, την απορία στους φαν τους.
Παρόλα αυτά, το Bushido είναι ένα καλό κομμάτι, από τον εξαιρετικό δίσκο τους "(r)Evolution" και αν εξαιρέσουμε αυτά που μόλις προαναφέραμε, άρεσε στο κοινό.
Μόλις τελειώνει το τραγούδι, ο Joacim ευχαριστεί για ακόμα μια φορά τους Hammerfallians, για την τρομερή αφοσίωση και στήριξη που δείχνουν, εδώ και 21 ολόκληρα χρόνια!
Ανακοινώνει επίσης, ότι την επόμενη εβδομάδα σταματάει το "ReBuilt To Tour 2018" και πως τον Ιανουάριο του 2019, οι Ηammerfall μπαίνουν ξανά στο στούντιο, για να αρχίσουν να γράφουν το νέο τους άλμπουμ, το οποίο θα είναι έτοιμο, τον Αύγουστο του 2019! Κάτι που έγινε αποδεχτό με πολλά επιφωνήματα και ζητωκραυγές, όπως ήταν φυσικό.
Όταν όμως (και καλά) ανακοίνωσε ότι εδώ τελειώνει η αποψινή συναυλία, όλο το κοινό "διαμαρτυρήθηκε" εντονότατα, γιατί ασφαλώς δεν ήθελε με τίποτα, να τελειώσει αυτή η LIVEάρα!
Ο Joacim φυσικά, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να φύγει έτσι απλά και ήσυχα... γι΄αυτό και μας ρώτησε τελικά, αν είχαμε να πάμε σε κάποιο special μέρος! Μα, είναι δυνατόν ρε Joacim; υπάρχει περίπτωση να θεωρείται οτιδήποτε και οποιοσδήποτε, πιο special από τους Hammerfall;;;
φυσικά και όχι! Εφόσον κανένας από εμάς λοιπόν, δεν είχε και δεν ήθελε κυρίως, να πάει σε κάποιο άλλο μέρος, καθίσαμε παρέα με τους "Templars Of Steel" και τραγουδήσαμε με φλογισμένο και άσβεστο πάθος, που ανάβλυζε ασταμάτητα, μέσα από την καρδιά μας!
<<HEARTS ON FFFIIIRRREEE!!!!!!>> και το Principal, μαζί με τις καρδιές μας, παίρνει ΦΩΤΙΑ!
Πετάω ενστικτωδώς από τη κάψα, τη τρέλα και τον ενθουσιασμό μου, τη σημαία των Hammerfall που είχα, πάνω στον Joacim. Αυτός τη πιάνει, τη βλέπει και χαμογελάει, την απλώνει μπροστά του και ύστερα... ακολουθεί η πιο ΜΑΓΙΚΗ, η πιο ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ, η πιο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ σκηνή της βραδιάς! Ο Joacim πηδάει από τη σκηνή και έρχεται σε εμάς, πάνω στο κάγκελο! Τα συναισθήματα που νιώθεις, όταν ο αγαπημένος σου τραγουδιστής, έρχεται ακριβώς πάνω σου καθώς τραγουδάει, ενώ κάνετε "high-five" στον αέρα και εν συνεχεία, τραγουδάτε μαζί, οποιαδήποτε ΚΟΜΜΑΤΑΡΑ... είναι απλά ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΑ! Δε συγκρίνονται με τίποτα και πολύ δύσκολα περιγράφονται με λέξεις. Ακόμα και το ελληνικό λεξιλόγιο, που διαθέτει πλουραλισμό, ακόμα και αυτό, δεν είναι αρκετό! Από πίσω μου εν τω μεταξύ, λάμβανε χώρα ένα απίστευτα τρελό mosh pit και το headbanging δεν είχε σταματημό! Ο Oscar έχει βγάλει τη μπλούζα του και πέφτει στα πατώματα, παίζοντας με το Hammer base του. Ο Pontus και ο Fredrik rifάρουν και χτυπιούνται ανελέητα, ενώ και ο ντράμερ της μπάντας, ο Anders κυριολεκτικά, τα έσπασε όλα στο τέλος!

ΜΕΓΑΛΕΙΟ! ΕΠΟΣ! ΜΑΓΕΙΑ! ΘΡΙΑΜΒΟΣ! ΕΚΣΤΑΣΗ! ΠΑΡΟΞΙΣΜΟΣ! ΠΑΡΑΝΟΙΑ! Κ@ΥΛ@! Και άλλα πολλά... η συναυλία τελειώνει με τον Joacim να αποθεώνει τους Hammerfallians της Θεσσαλονίκης και τον Oscar να πετάει τη κιθάρα του ψηλά στον ουρανό, να τη κατεβάζει ρίχνοντας και μια rifιά και να ορμάει μετά σαν Δράκος, μπροστά στο τρελά και δυσθεώρητα, εκστασιασμένο κοινό! Αφού βγήκαμε και την αναμνηστική-θριαμβευτική φωτογραφία με το συγκρότημα, όπως είθισται να συμβαίνει, μετά το πέρας κάθε επιτυχημένης συναυλίας. Τι έλειπε από μια ήδη τέλεια LIVEάρα; το κερασάκι στη τούρτα. Το οποίο δεν ήταν άλλο φυσικά, από τη μαγική πένα του Pontus Norgren! Ωωω ναι... την πέταξε και την έπιασα στον αέρα! Έδωσα μάχη και βγήκα νικητής γι' αυτήν! Ενώ πριν γίνει αυτό, συνέβη ένα πολύ αστείο περιστατικό. Ο Οscar με σημάδεψε, πετώντας μου τη δική του πένα, όμως την έριξε τόσο δυνατά, που αυτή χτύπησε στο κούτελο μου, εκσφεντονίστηκε κάπου μέσα στο χαμό και πήγε άκλαυτη δυστυχώς. Μιας και δε μπόρεσε να τη βρει κανένας. Δε πειράζει όμως. Δεν υπήρχε ούτε ένα πρόσωπο δυσαρεστημένο. Ούτε ένας άνθρωπος, που να μην ικανοποιήθηκε και να μην ευχαριστήθηκε, όλη τη συναυλία!

Με κάθε ειλικρίνεια, μπορώ άνετα να πω, πως ζήσαμε μια από τις καλύτερες συναυλίες, όλων των εποχών στη Θεσσαλονίκη. Σίγουρα μακράν τη καλύτερη, τα τελευταία 5 χρόνια.
Οι HAMMERFALL μας προσέφεραν μια αξέχαστη, ανεπανάληπτη, απίστευτη, φανταστική, καθηλωτική, μαγευτική, ενθουσιώδη, επική, τέλεια και μαγική από όλες τις απόψεις, perfomance. Την οποία εμείς που τη ζήσαμε, θα τη θυμόμαστε για πάντα και εσείς που σνομπάρατε και δεν ήρθατε, θα το μετανιώνετε συνέχεια!
Οι Hammerfall αποτελούν ΠΕΡΙΤΡΑΝΑ, μια από τις καλύτερες live μπάντες, αυτή τη στιγμή παγκοσμίως και είναι μακράν η καλύτερη, στο Power Epic Metal είδος. Έχουν κομματάρες, παίζουν κομματάρες. Υπάρχει εξαιρετική και υποδειγματική ακουστική του ήχου, είτε στα όργανα, είτε στα φωνητικά, σε κάθε live που δίνουν! Υπάρχει φανταστική, πραγματικά θαυμάσια επικοινωνία και συνεργασία με το κοινό τους, το οποίο μέσα και από το επικοινωνιακό τους στοιχείο, το τραβάνε κοντά τους, ακόμα περισσότερο. Όχι μόνο μέσω των υπέροχων, ξεχωριστών και μοναδικών τραγουδιών τους δηλαδή. Οι Hammerfall κερδίζουν νέους φαν, μετά από κάθε τους εμφάνιση. Όσο εμφανίζονται ζωντανά, άλλο τόσους πολυάριθμους οπαδούς αποκτούν. Τη στιγμή που πολύ μεγάλα ονόματα του παρελθόντος, δυστυχώς έχουν ξεχάσει, όχι απλά πως γίνεται το καλό Tour, αλλά και το πως είναι να τραγουδάνε και να παίζουν, σε live συναυλία. Ας το έχουν αυτό υπόψιν τους, όλοι οι κολλημένοι εμπαθείς που δε ξέρουν τι τους γίνεται και όσοι δεν έχουν ιδέα, από ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ HEAVY METAL!
Προς όλους τους άλλους, που θέλουν να δουν τους Hammerfall από κοντά, αλλά για διάφορους λόγους αδυνατούν. Να τους πω ότι εάν ποτέ σας δοθεί η ευκαιρία, μη τη χάσετε! Να πάτε παιδιά. Να πηγαίνετε σε μπάντες που το αξίζουν και που σέβονται τους οπαδούς τους και το απλό κοινό, το οποίο τους τιμάει, με τη παρουσία του και μόνο, στο live τους.
Στην Ελλάδα πρέπει να ξεκολλήσουν κάποιοι, από τις προκατειλημμένες αντιλήψεις που έχουν, διότι αυτές το μόνο που κάνουν, είναι να τους απομακρύνουν από ένα καλό live και να τους αποτρέπουν, να πάνε σε μια πολύ όμορφη συναυλία και να περάσουν ωραία.
Οι Hammerfall είναι μια από τις πιο ΑΔΙΚΑ υποτιμημένες μπάντες, όλων των εποχών. Το γιατί; θα μας ανοίξει μεγάλη κουβέντα και δεν είναι της παρούσης. Σίγουρα πάντως πρόκειται για εμμονική εμπάθεια, λάθος πληροφόρηση και κακή έως αμυδρή γνώση, του Heavy/Power/Epic Metal.

Για εμένα οι Hammerfall, έχουν τεράστια συναισθηματική αξία. Είναι βεβαίως το αγαπημένο μου συγκρότημα, καθώς χάρη σε αυτούς, άλλαξε σχεδόν ολόκληρη η ζωή μου. Όλα ξεκίνησαν στο Λύκειο, όταν ο κολλητός μου, έβαλε να ακούσω το "Hearts On Fire", χωρίς εγώ τότε να γνωρίζω καν, τι εστί Hammerfall. Ε, αυτό ήταν! ΚΟΛΛΗΣΑ για τα καλά! Οι Hammerfall με μύησαν στη μέταλ μουσική γενικότερα, την οποία αργότερα, εξερεύνησα πιο βαθιά. Σε αυτή την αναζήτηση μου, βρήκα περισσότερα συγκροτήματα και νέα τραγούδια βεβαίως. Πολλά που μου άρεσαν και μου ταίριαζαν. Πολλά που με ενθουσίαζαν και με ξεσήκωναν. Πολλά που μου προκαλούσαν ανατριχίλα και μου έκοβαν την ανάσα. Ποτέ όμως δεν έπαψα να είμαι Hammerfallian και πιστός στους Templars Of Steel. Πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι, η αγαπημένη μου μπάντα, ότι και να γίνει, όσο και αν περάσουν τα χρόνια. Εδώ ήρθαν Θεσσαλονίκη, μετά από 2 ολόκληρες δεκαετίες!
Μια σχέση ασίγαστου πάθους και αιώνιας λατρείας όμως, μόνο τυχαία δε μπορεί να είναι. Οι Hammerfall ήταν το πρώτο μέταλ συγκρότημα που άκουσα. Ήταν το πρώτο μέταλ συγκρότημα, για το οποίο ταξίδεψα, ώστε να τους δω live. Τα μέλη της μπάντας τους, ήταν οι πρώτοι επαγγελματίες μεταλάδες μουσικοί, που έχω γνωρίσει και έχω τη τιμή, τη χαρά και την ευτυχία, να έχω μιλήσει μαζί τους. Ο Pontus Norgren είναι ο πρώτος κιθαρίστας και διάσημος μεταλάς γενικότερα, που γνώρισα και μιλήσαμε από κοντά. Αυτό έγινε πριν 3 χρόνια, στο Fuzz Live Music Club, κάτω στην Αθήνα. Όπως βεβαίως μίλησα και με τους υπόλοιπους, τον Oscar, τον Joacim και τον Fredrik. Πολύ ωραίοι τύποι. Χαλαροί, άνετοι και απόλυτα συμπαθείς, όλοι τους! Τώρα λοιπόν, 3 χρόνια αργότερα, ο πρώτος κιθαρίστας που γνώρισα τότε, ήταν αυτός που μου έδωσε, την πρώτη πένα που έπιασα ποτέ. Είναι μάλιστα και δική του, αφού έχει την υπογραφή του! Ο πρώτος τιμητικός μέταλ τίτλος, που έλαβα ποτέ από συγκρότημα, ήταν από τους Hammerfall. Η πρώτη συναυλία στην οποία πήγα με σημαία και η πρώτη στην οποία, πέταξα στον τραγουδιστή τη σημαία, ήταν και πάλι οι Hammerfall και ο Joacim Cans! Η πρώτη μέταλ μπλούζα και το πρώτο μέταλ cd που αγόρασα σε συναυλία, μαντέψτε... ΠΑΛΙ HAMMERFALL!!! Για να μη το κουράσω άλλο το θέμα, γιατί έχουν συμβεί πολλά παρόμοια. Καταλαβαίνετε όλοι φαντάζομαι, το ξεχωριστό, μαγικό και ιδιαίτερο δέσιμο που έχω με τους Templars Of Steel!
Οι Hammerfall στο δικό μου το μυαλό, είναι κάτι ξεχωριστό και θα τους έχω πάντα μέσα στη καρδιά μου, όντας πιστός και αφοσιωμένος, Hammerfallian ακόλουθος!
Ότι και να πιστεύει κανείς γι' αυτούς, όποια γνώμη και να έχει, δε γίνεται να μη παραδεχθεί, ότι πλην του γεγονότος πως έχουν παίξει σαν Headliners, στα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου και πραγματοποιούν παντού, πετυχημένα και φανταστικά live. Είναι επίσης και οι σωτήρες της Heavy Μetal, οι οποίοι με το "Glory To The Brave", όχι απλώς διέσωσαν τη παραδοσιακή Heavy Metal, που ήταν βυθισμένη στη μετριότητα και την ανυπαρξία... αλλά της έδωσαν και άλλη πνοή, κρατώντας το παραδοσιακό στυλ και εμπλουτίζοντας νέες τεχνικές, πάνω σε αυτό!
Ήρωες της Metal! Αληθινοί Templars! Γι' αυτό και εγώ, πάντα θα τους ακολουθώ, πάντα θα τους θαυμάζω και θα τους αγαπώ. Με τιμή, υπερηφάνεια και καμάρι, πάντα θα τραγουδώ...

HAMMER HIGH TO THE SKY!          HAMMER HIGH UNTIL I DIE!


Υ.Γ: Ευχαριστώ πάρα πολύ τους καλούς μου φίλους, οι οποίοι ήταν μαζί μου στη συναυλία, όπου τραγουδήσαμε, "κοπανηθήκαμε" και γενικότερα τρελαθήκαμε, με τους HAMMERFALL!!!!!!
Πάντα τέτοιες επικές, μαγικές και φανταστικές στιγμές, να ζούμε παιδιά.

































































Για το WorldWideSportsGr: Θεοδόσης Βαδιάκας

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου