Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2018

Έρευνα: Υπέρ ή κατά των παρελάσεων, οι Έλληνες πολίτες;



Το ξημέρωμα της 26ης Οκτωβρίου, για πολλούς, είναι μια εθνική και θρησκευτική επέτειος. Για άλλους, είναι η αρχή, ενός υπέροχου και εορταστικού τριημέρου. Για μερικούς άλλους, είναι απλά, μια καθημερινή ημέρα, σαν όλες τις άλλες. Ο καθένας έχει και σε αυτό το θέμα, τη δική του άποψη και το βλέπει, από τη δική του, οπτική γωνία. Ποιοι είναι όμως όλοι αυτοί; ποια η θέση τους, μέσα στη κοινωνία μας; ποιες είναι οι απόψεις τους και τι πιστεύουν, γύρω από το θέμα, των στρατιωτικών παρελάσεων; η αλήθεια είναι, πως η θετική, ή αρνητική γνώμη, για τις στρατιωτικές παρελάσεις, είναι ένα φλέγον ζήτημα, τόσο επίκαιρο, όσο και ατελείωτα διαχρονικό... το οποίο ταλανίζει, τη κοινωνία της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας κυρίως, εδώ και πολλά χρόνια.
Πρέπει να γίνονται οι παρελάσεις; είναι καλό να γίνονται; τι μας προσφέρουν; βοηθάνε στην ιστορία της πατρίδας μας; μας κάνουν να νιώθουμε εθνικά υπερήφανοι, ή μας προκαλούν απέχθεια; αντέχει τα έξοδα το Κράτος; μήπως θα ήταν προτιμότερο, να διατεθούν για άλλες δράσεις και γι βοήθεια σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της χώρας, που τα έχουν ανάγκη; είναι ένα έθιμο ιστορικής μνήμης, ή απλώς ανούσιες φανφάρες, σε δύσκολους οικονομικά καιρούς; αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα,  βγήκαμε να ρωτήσουμε, τους πολίτες της Θεσσαλονίκης, με αφορμή την επερχόμενη Στρατιωτική παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου και ολόκληρο το εορταστικό τριήμερο που τη συντροφεύει.
Προσωπικά, θυμάμαι από μικρό παιδί, να λατρεύω τις παρελάσεις. Τόσο αυτές στις οποίες  συμμετείχα, όντας ο μοναδικός που το έκανε με χαρά και θέληση, για τις μαθητικές εκδηλώσεις. Όσο ακόμα περισσότερο, τις μεγάλες στρατιωτικές παρελάσεις, με τα φοβερά άρματα μάχης, τα τρομερά τανκς και τη συνοδεία, από την αεροπορία, της ελληνικής δύναμης πυρός. Σαν μαθητής έκανα παρέλαση, γεμάτος χαρά, περηφάνια, τιμή, ενθουσιασμό και καμάρι! Σαν θεατής των μεγάλων στρατιωτικών παρελάσεων, παρακολουθούσα με αγωνία, δέος και ανατριχίλα, την επίδειξη ισχύος του ελληνικού στρατού μας και τις πολύ εντυπωσιακές εικόνες, που έβλεπα, από όλα τα τμήματα των σωμάτων ασφαλείας, με τους σχηματισμούς, τα συνθήματα και το άψογο παρουσιαστικό που προσέφεραν όλοι τους. Είτε καθόμουν μόνος μαζί με τα αδέρφια μου και τη γιαγιά μας, που έλεγε ανέκδοτες ιστορίες από τον πόλεμο, είτε ακόμα πιο μικρός, που με είχε στην αγκαλιά του, ο πατέρας μου και με σήκωνε όσο πιο ψηλά μπορούσε, ώστε να μπορέσω να δω καθαρά, όλο αυτό το μεγαλείο... το συναίσθημα που ένιωθα πάντα, όταν περνούσαν τα μεγάλα άρματα μάχης, τα τανκς, τα Apachi και τα F16 με τα Mirage... τα συναισθήματα που έβγαιναν αυθόρμητα από μέσα μου, ήταν πάντα, αυτά τα δύο. Περηφάνια και έκσταση! Ενώ ακόμα και τώρα που μεγάλωσα, κάθε φορά που με ξυπνάνε, όταν περνάνε όλα τα άρματα μάχης από το σπίτι μου μπροστά, για να πάνε στο αρχικό σημείο της εκκίνησης της παρέλασης. Σηκώνεται η "τρίχα κάγκελο", καθώς τρίζει ολόκληρο το σπίτι και οι δρόμοι, έξω από αυτό.
Μετά όμως από αυτή την αναδρομή στο παρελθόν, καλό θα ήταν να πάμε να δούμε και ποια είναι η γνώμη των συνανθρώπων μας, για το ευαίσθητο αυτό θέμα.
Μιλήσαμε με κάθε απλό και καθημερινό άνθρωπο που βλέπαμε στο δρόμο μας, αλλά ζητήσαμε και τη γνώμη κάποιων ειδικών, ή αν θέλετε, ατόμων που λόγω της κοινωνικής τους θέσης και απασχόλησης, βρίσκονται πιο κοντά στο θεσμό των παρελάσεων, σε σχέση με άλλους.
 Σε σύνολο 33 ατόμων, οι 19 από αυτούς, απάντησαν ότι είναι ΥΠΕΡ των παρελάσεων. 10 απάντησαν ΚΑΤΑ. Ενώ 4 άτομα, ανήκουν στη "γκρίζα ζώνη", μη μπορώντας να διαλέξουν πλευρά και να αποφασίσουν μόνο θετικά, ή μόνο αρνητικά... έχοντας μια γνώμη πιο συγκαταβατική και απλοϊκή, πράττοντας συνειδητοποιημένα, αυτή τους την επιλογή. Επειδή όμως δε κάνουμε ένα απλό γκάλοπ, αλλά ρεπορτάζ, μέσα από το δρόμο κα ιτη καθημερινότητα των συνανθρώπων μας, πάμε να δούμε μαζί, κάποιες δηλώσεις από αυτά τα άτομα και από εκεί και έπειτα, δημοκρατία έχουμε, ας βγάλει ο καθένας, τα συμπεράσματα του.

Μέσα στα άτομα, που μίλησαν θετικά για τις παρελάσεις, υπήρχαν γνώμες και δηλώσεις, από φοιτητές, ελεύθερους επαγγελματίες, Πατέρες της εκκλησίας, στρατιώτες που υπηρετούν τη θητεία τους, δασκάλους, πρώην στελέχη των ειδικών δυνάμεων στρατού, εν ενεργεία αξιωματικούς, μαθητές, νοικοκυρές, και δημοσίους υπαλλήλους.
Η κυρίαρχη άποψη και πεποίθηση για τις παρελάσεις, ήταν ότι πρόκειται για ένα μεγάλο φόρο τιμής, στους ηρωικά μαχόμενους πεσόντες, που θυσίασαν τα πάντα, για την ελευθερία της πατρίδας μας. Θεωρούν οι φίλοι μας λοιπόν, ότι είναι το λιγότερο που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε, ώστε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας, απέναντι τους. Ταυτόχρονα τονίζεται η εθνική υπερηφάνεια και ο εντυπωσιασμός όλων αυτών των συνανθρώπων μας, όταν βλέπουν μεγάλες στρατιωτικές παρελάσεις και πιστεύουν, πως με αυτό τον τρόπο, στέλνουμε σε εχθρούς και "φίλους", ένα μήνυμα ισχύος, σταθερότητας και δυναμικής της χώρας μας. Όλοι τους πάντως, θεωρούν δεδομένο, ότι όλοι οι πολίτες και κυρίως τα μικρά παιδιά, μέσω των παρελάσεων, μαθαίνουν πολύ καλύτερα, την ελληνική ιστορία. Φοβούνται όμως, πως αν η Ελλάδα, δεν κάνει αυτού του είδους τις παρελάσεις, θα υποτιμηθεί από τους συμμάχους της και θα δεχθεί  διαφόρου είδους επιθέσεις, από τους εχθρούς της, που παραμονεύουν στη γωνία...
Παρακάτω θα παραθέσουμε, τις πιο χαρακτηριστικές και ξεχωριστές δηλώσεις κάποιων ατόμων.
Από τον Άγιο Ιωάννη Κρήνης και Καλαμαριάς, ο πάτερ Στυλιανός μας είπε πως τάσσεται υπέρ των παρελάσεων, γιατί <<Είναι ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του, από την Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα, την Αρχαία Σπάρτη. Ενώ το έθιμο αυτό, συνεχίστηκε και κατά τη περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, για να τιμώνται οι νικητές πολεμιστές, που ήταν οι θριαμβευτές του πολέμου>>.
Η Σόφια, που είναι φοιτήτρια Οδοντιατρικής, στη γειτονική Βουλγαρία και έχει γίνει πλέον  οικονομικός μετανάστης, μας είπε: <<Είμαι υπέρ γιατί ενδυναμώνουν το φρόνιμα των Ελλήνων για την υπεράσπιση της πατρίδας μας, όταν χρειαστεί και καταδεικνύει την δύναμη πυρός, προς τους ξένους εισβολείς, που έχουν βλέψεις κατά της χώρας, για αποτροπή των ορέξεων τους.
Εάν δε φοβούνται την επίδειξη ισχύος, τουλάχιστον την υπολογίζουν>>.
Ήρθαμε σε επαφή, με ένα πρώην Δόκιμο Ειδικό Δυνάμεων του στρατού, ο οποίος είτε λίγο, είτε πολύ, μας ανέφερε ότι είναι <<φυσικά ΥΠΕΡ και ο λόγος είναι, γιατί οι παρελάσεις γίνονται με σκοπό να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι, για ποιο λόγο γιορτάζουμε και τι γιορτάζουμε αυτές τις μέρες. Αλλά και ότι κάποιοι θυσιάστηκαν για εμάς και εμείς τους τιμάμε, με αυτόν τον τρόπο>>.
Η Εύη, φοιτήτρια Οικονομικού Πανεπιστημίου έκανε μια διαφορετική δήλωση, σε σχέση με τους υπόλοιπους που συμφωνούσαν μαζί της, αναφορικά με το αν θα ενοχλούταν, σε περίπτωση, κατάργησης των παρελάσεων. Αναλυτικά τα όσα είπε: <<Θα έλεγα μάλλον υπέρ. Επειδή το έργο που προσφέρουν στην κοινωνία, οι ένοπλες δυνάμεις, είναι πολύ σημαντικό. Είναι υπεύθυνες για την ασφάλεια της χώρας, οπότε μια παρέλαση νομίζω τους αξίζει. Δεν είναι σύμβολο δικτατορίας ή καταπίεσης όπως τα παλιότερα χρόνια άλλωστε. Όμως για εμένα οι παρελάσεις δεν είναι κάτι ιδιαίτερα ουσιαστικό, πιο πολύ τυπικό και παράδοση είναι, οπότε όχι, αν καταργούνταν δεν θα με ενοχλούσε>>.
Για κάποιο λόγο, οι νοικοκυρές της πόλης μας, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, έχυν τις ίδιες ακριβώς πεποιθήσεις. Μια εξ αυτών δήλωσε: <<Είμαι υπέρ. Γιατί είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε τους ήρωες της Ελλάδας. Θα με πείραζε εάν καταργούνταν, γιατί αν και υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι να τους τιμήσουμε, αυτός είναι ο πιο σημαντικός. Είναι πιο μεγαλοπρεπής, μπορεί να την παρακολουθήσει πλήθος λαού ελεύθερα και συγχρόνως, όσοι δε γνωρίζουν, να μαθαίνουν κατά αυτό το τρόπο, την ιστορία της χώρας.
Την πιο εμπλουτισμένη και εμπεριστατωμένη άποψη, μας την κατέθεσε ένας Δημόσιος Υπάλληλος, ο οποίος δήλωσε <<Υπέρ, με επιφυλάξεις. Άμα τις κάνουν οι δικτάτορες, δεν είμαι υπέρ. Εξαρτάται πάντα, ποιος τις κάνει και γιατί. Θα με πείραζε αν καταργούνταν, γιατί θα το επέβαλλαν οι λίγοι, ενάντια στη θέληση, των πολλών. Επίσης, επειδή οι παρελάσεις έχουν συνδυαστεί και ως κοινωνική εκδήλωση της πόλης. Οι παρελάσεις προσφέρουν εντυπωσιακό θέαμα, με τα άρματα μάχης, τα αεροπλάνα και είναι  ξεχωριστές εικόνες αυτές, για τα παιδιά, ενώ εξυψώνουν και τον πατριωτισμό μας>>.
Για το τέλος , άφησα τις δηλώσεις που είχαμε τη τιμή και τη χαρά, να λάβουμε από μια πανέμορφη και εξαίρετη αξιωματικό του ελληνικού στρατού, η οποία μάλιστα, υπηρετεί την πατρίδα, από τις μονάδες, του εξωτερικού. Πιο συγκεκριμένα, η ξανθιά καλλονή του ελληνικού στρατού, μας μίλησε για το τι πραγματικά σημαίνει για την ίδια, αυτό το έθιμο και πόσο σημαντικό είναι για την ιστορία και το μέλλον της πατρίδας μας. <<Βρήκες έναν από τους λίγους ανθρώπους στα τέσσερα χρόνια της ΣΣΑΣ. Πάντα συμμετείχα στην παρέλαση, εθελοντικά φυσικά. Να σου πω την αλήθεια, σε κάθε παρέλαση δάκρυζα από υπερηφάνεια..
Φυσικά, είμαι υπέρ. Λόγοι πολλοί. Ενίσχυση του εθνικού φρονήματος και σύσφιξη του λαού, επίδειξη ισχύος του στρατεύματος, τόνωση ηθικού των συμμετεχόντων, αλλά και του κόσμου, επίδειξη δυνάμεως, υπερηφάνεια, μνήμες του παρελθόντος!>>

Πάμε όμως να δούμε τι δήλωσαν και όσοι είναι πολέμιοι των στρατιωτικών παρελάσεων και τους λόγους δηλώνουν κατά, ζητώντας την οριστική κατάργηση τους.
Ανάμεσα σε αυτούς τους συμπολίτες μας, βρίσκουμε φοιτητές, καθηγητές, ελεύθερους επαγγελματίες, Ραδιοφωνικούς παραγωγούς κ.α.
Κοινή συνισταμένη όλων, οι ιδεολογικοί λόγοι κατά του στρατού γενικότερα και τα οικονομικά έξοδα του Κράτους. Ενώ στη συντριπτική πλειοψηφία τους, θεωρούν πως οι παρελάσεις δεν έχουν να προσφέρουν και να προσδώσουν τίποτα απολύτως χρήσιμο στη κοινωνία και την ιστορία της χώρας, πολύ απλά διότι θεωρούν, πως πλέον, ο ρόλος των παρελάσεων είναι υποκριτικός και πως έχει χαθεί πια, το πραγματικό τους νόημα. παρακάτω ακολουθούν οι 5 πιο χαρακτηριστικές δηλώσεις, άπο όσους πήραμε συνέντευξη.
Ο Γιάννης, διευθυντής και organizer καλλιτεχνικών και φιλανθρωπικών προγραμμάτων, όταν τον ρωτήσαμε σχετικά, μας ανέφερε: <<: Χμμμ μεγάλη κουβέντα. Νομίζω είμαι κατά διότι δεν μαθαίνουμε στην πραγματικότητα, τι συνέβη τότε. θα μπορούσε να γίνεται κάποια εκδήλωση με πιο δημιουργικό χαρακτήρα. Κάποια μορφή εκδήλωσης, επιμορφωτική, διαδραστική, εργαστήρια, σεμινάρια, ημερίδες, παραστάσεις, ένας συνδυασμός αυτών! Κάποιο φεστιβάλ ή κάτι που θα έχει νόημα γενικά>>.
Η καθηγήτρια Φιλολογίας μας είπε πολύ ορθά και κοφτά ότι οι παρελάσεις είναι, <<άνευ ουσίας, χωρίς σκοπιμότητα. Δε δείχνουμε κατά αυτό το τρόπο, τη δύναμη μας. Δε προσφέρει κάτι ουσιώδες. Δεν προσφέρουμε κάποιο φόρο τιμής, παρελαύνοντας τα άρματα. Είμαι υπέρ των καταργήσεων τους>>.
Ο Δημήτρης, εδώ και χρόνια εθελοντής, με διάφορους οργανισμούς, στην αρχή ήταν διστακτικός για το αν θα μας μιλήσει ή όχι. Μετά όμως από τις απαραίτητες εγγυήσεις που έλαβε, προχώρησε στην εξής δήλωση: << είμαι κατά, καθώς θεωρώ πως είναι παλαιωμένο το σύστημα όλο και καθαρά θέμα επίδειξης. Προσφέρουν στην ιστορία του τόπου, όχι όμως στη κοινωνία. Μπορούμε να τιμάμε την ιστορία, αλλά με πιο σύγχρονο τρόπο. Η παιδεία είναι η αρχή της ιστορίας και αυτή που την διασώζει, όχι οι παρελάσεις και οι φανφάρες>>.
Η επόμενη δήλωση, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σίγουρα έχει, διαφορετικό τόνο. Μιας και ο Νίκος που την έκανε, φοιτητής στο εξωτερικό για μεταπτυχιακό πάνω στις πολιτικές επιστήμες, μας άνοιξε το μυαλό και τη καρδιά του. <<Αν το 1 είναι κατά και το 5 είναι υπέρ, είμαι στο ενάμισι. Πρόκειται για τσάμπα λεφτά, δημιουργία εθνικοπολιτικής ταυτότητας. Σε μια εποχή κατάρρευσης συλλογικών ταυτοτήτων (όπως πολιτικών, καλλιτεχνικών κτλ) η μόνη ταυτότητα που μοιάζει να βγαίνει ισχυροποιημένη είναι η Εθνική. Οι παρελάσεις αναδημιουργούν τεχνηέντως εθνικές ταυτότητες, με στόχο μια νέα μορφή "υπερηφάνειας", δηλαδή ομοιογένειας>>.
Για το τέλος αφήσαμε τη δήλωση ενός πολύ αγαπητού, πολυτάλαντου και κεφάτου ανθρώπου. Διάσημου στο κοινό της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο, μιας και μέσω της εκπομπής του στο Ραδιόφωνο, έχει "σκλαβώσει" όλη την Ελλάδα! Ο Κωστής, μας άφησε να κλέψουμε λίγο από τον υπέρ πολύτιμο του χρόνο και μας μίλησε ανοικτά. <<Καλησπέρα. Είμαι κατά γιατί τις θεωρώ απολύτως ξεπερασμένες και αναχρονιστικές. Ο σκοπός τον οποίον εξυπηρετούσαν δεν υφίσταται πλέον στην σημερινή εποχή της τεχνολογίας και της πληροφόρησης. Συγγνώμη που δεν το αναλύω, αλλά είμαι κομμάτια φίλε>>.

Επειδή όμως σε αυτή τη ζωή, δεν είναι όλα "άσπρα" ή "μαύρα", αλλά όπως αναφέραμε και πριν, υπάρχουν και οι "γκρι ζώνες", ευθύς αμέσως θα σας παραθέσουμε, τις σημαντικότερες δηλώσεις των ατόμων, που είχαν μια πιο σφαιρική και αντικειμενική άποψη, επί του θέματος.
Λύβια, Φοιτήτρια Βιβλιοθηκονομίας: <<Από τη μια πιστεύω ότι είναι καλό, γιατί τιμάμε αυτούς που θυσιάστηκαν για την πατρίδα πολεμώντας. Από την άλλη ότι είναι λίγο παρωχημένες, ξεπερασμένες, και ότι δε γίνονται και πολύ πια, για το σκοπό που ανέφερα παραπάνω. Πλέον ο ρόλος τους είναι υποκριτικός και ανούσιος. Γίνονται δήθεν για να φανούμε πατριώτες, για να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε για τη χώρα μας, αλλά δε φτάνουν μόνο οι παρελάσεις για να γίνει αυτό>>.
Θεοδόσης, Barman- φοιτητής: <<Δε με ενοχλούν είναι η αλήθεια, περνάνε απαρατήρητες. Κυρίως με τις μαθητικές είχα θέμα, γιατί το επέβαλαν. Τώρα ας πω υπέρ, γιατί τιμάς την μνήμη όσων αγωνίστηκαν. Αν καταργούνταν δε θα με ένοιαζε, αλλά δεν είμαι και κατά>>.
Σοφία, Καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας: <<Ούτε υπέρ, ούτε κατά είμαι. Αλλά θεωρώ πως υπάρχουν και καλύτεροι τρόποι να τιμήσεις το παρελθόν. Εννοώ ότι και με παρελάσεις, μεγάλο μέρος των Ελλήνων, δε γνωρίζει την ιστορία, γύρω από τα γεγονότα που τιμάμε. Θα προτιμούσα άλλου είδους εκδηλώσεις, που θα προσφέρουν ενημέρωση στις επόμενες γενιές και υπερηφάνεια, αλλά πάντα να τονίζεται το αρνητικό του πολέμου και να γίνεται αντιληπτό, ότι δε φταίει κανείς για τα λάθη των προγόνων του!>>

Ο καθένας όπως είναι λογικό και φανερό βεβαίως, έχει την άποψη του, τη γνώμη του και τις αντιλήψεις του, σχετικά με το θέμα των παρελάσεων, βάση και της ιδεολογίας που υποστηρίζει και που τον διακατέχει. Σε μια Δημοκρατική κοινωνία ασφαλώς, οι πολλές και διαφορετικές σκέψεις, είναι κάτι αναμενόμενο και συνηθισμένο. Σε ένα εθνικό όμως ζήτημα, γιατί τέτοιο είναι... είναι φυσιολογικό να διίστανται σε τόσο μεγάλο βαθμό, οι απόψεις; και συν τοις άλλοις, είναι καλό να υπάρχει τόσο πολύ μεγάλος καταμερισμός διχογνωμίας; δε θα ήταν πιο "φρόνιμο", να υπάρχει μια κοινή πολιτική στρατηγική και λαϊκή βούληση, επάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα και σε άλλα παρόμοια θέματα; τροφή για σκέψη αγαπητοί μου φίλοι...
Η προσωπική μου ταπεινή, ψύχραιμη και νηφάλια θέση πάντως, για το θέμα των παρελάσεων, είναι η εξής:
Θεωρώ πως είναι καθήκον και φόρος τιμής, της γενιάς μας, των νέων ανθρώπων και όλων των Ελλήνων, απέναντι στους γενναίους ήρωες, αγωνιστές, αντιστασιακούς, πραγματικούς πατριώτες, αληθινούς αντάρτες, που έδωσαν το αίμα τους και την ίδια τους τη ζωή, ενάντια στον φασίστα και τον ναζί κατακτητή, για να είναι η Ελλάδα μας ελεύθερη και ανεξάρτητη. Σεβαστές είναι όλες οι απόψεις, όμως γι' αυτό θεωρώ πως πρέπει να είναι αμοιβαίος και ο σεβασμός, γι' αυτούς τους Έλληνες ΗΡΩΕΣ, ανεξαρτήτως ιδεολογικών, πολιτικών και άλλου είδους προτιμήσεων.


Η διαδικασία και η προετοιμασία των παρελάσεων, δεν είναι απλό πράγμα και κρύβει σίγουρα, πολύ ενδιαφέρον!
Είναι γεγονός πως γίνονται δοκιμαστικές παρελάσεις, πριν από την επίσημη. Χθες 23/10/18, στη Θεσσαλονίκη, έγινε μία δοκιμαστική. Στην οδό Θεσσαλονίκης-Μουδανιών, (κοντά στη γέφυρα Ρυσίου) και γι' αυτό το λόγο, είχαν κλείσει το δρόμο. Για να πραγματοποιηθεί έστω και μια δοκιμαστική παρέλαση, χρειάζεται να γίνει μετακίνηση όλων των αρμάτων, από όλες τις περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, κάτι που σίγουρα κοστίζει αρκετά. Τα αεροπλάνα έρχονται, από το αεροδρόμιο της Τανάγρας και την Αθήνα. 
Η παρέλαση μπορεί να ξεκινάει 11 το πρωί, όμως πριν προλάβει να ανατείλει ο ήλιος, παίρνουν μπρος οι μηχανές και βρηχούν τα τεθωρακισμένα θηρία, του Ελληνικού Στρατού.
Στο πέρασμα τους, κτήρια, δρόμοι και τζάμια, τρέμουν από τις ερπύστριες και αυτό, το γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα, οι κάτοικοι δίπλα στον οδικό άξονα, από Καλαμαριά έως Κέντρο!

Εκτός από πλήθος ενθουσιασμένου κόσμου. Στη παρέλαση υπάρχει και ο χώρος, για τους επισήμους Εκεί, πηγαίνει και κάθεται, όλη η πολιτειακή, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Υπουργός Άμυνας, ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρόεδροι όλων των κομμάτων της Βουλής και οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων, των ενόπλων δυνάμεων. Οι Δημοτικές αρχές, ο Περιφερειάρχης, ο Δήμαρχος, ο Παναγιότατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και άλλοι προσκεκλημένοι, από τον ιερό κλήρο.

Η διάρκεια της παρέλασης, είναι κοντά στις 2 ώρες. Ενώ ταυτόχρονα με τα πεζοπόρα τμήματα και τα άρματα μάχης, πετάνε στον ουρανό της συμπρωτεύουσας, πότε με συνδυασμούς και πότε με αιφνίδιες, σαν αστραπή κινήσεις... πολλά F16, Mirage 2000-1, ελικόπτερα Apachi, Sinouk και Super Puma. Τα τελευταία χρόνια, μετά το πέρας της παρελάσεως, ακολουθεί επίδειξη πτήσης μαχητικών F16, από την ειδική ομάδα ΖΕΥΣ, που έχει αναλάβει να διασκεδάσει και να ψυχαγωγήσει τον κόσμο, κατά αυτόν, τον ξεχωριστό τρόπο. Μία νέα παράδοση που δημιουργείται σιγά σιγά, την οποία οι Θεσσαλονικείς, έχουν "αγκαλιάσει" θερμά!
Η στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, αποτελεί ιδιαίτερο γεγονός, για τους κατοίκους της πόλης. Συνδυάζεται με τη μεγάλη γιορτή της Θεσσαλονίκης, την 26η Οκτωβρίου, όπου τιμάται η ημέρα της απελευθέρωσης της, από τους Τούρκους. Ενώ ταυτόχρονα, εορτάζεται με λαμπρότητα, κατάνυξη και κάθε επισημότητα, ο Πολιούχος και μέγας προστάτης, της "νύφης του Θερμαϊκού", Άγιος Δημήτριος. Υπάρχει γενικώς εορταστικό κλίμα και διάθεση, μια ιδιαίτερη ζωντάνια, χαρούμενοι άνθρωποι με ανεβασμένο το ηθικό και όμορφη ατμόσφαιρα, καθ' όλη τη διάρκεια του εορταστικού τριημέρου, στη πόλη της Θεσσαλονίκης. Σίγουρα αξίζει να ζήσουν όλη αυτή τη ξεχωριστή, μοναδική και φιλόξενη ατμόσφαιρα, πολίτες από όλη την Ελλάδα!


 Αντί επιλόγου: Οι παρελάσεις δεν είναι στρατοκρατικές. Τονώνουν το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών και εξυψώνουν, το πατριωτικό αίσθημα!















Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου