Ο Φρανκ Λάμπαρντ είναι ο νέος προπονητής της Τσέλσι! Ο αγαπημένος αρχηγός των "μπλε" του Λονδίνου επέστρεψε στο "σπίτι" του, μέσα σε πολύ συγκινητική ατμόσφαιρα. Με την ομάδα της καρδιάς του, ο Άγγλος πρώην διεθνής μέσος κατέκτησε 3 Πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Αγγλίας, 2 Community Shield, ενώ είχε την τιμή να σηκώσει το πρώτο Τσάμπιονς Λίγκ στην ιστορία της Τσέλσι, την αγωνιστική περίοδο 2011-2012, όπως επίσης και το Europa League την αμέσως επόμενη σεζόν!
Οι άνθρωποι του <<Στάμφορντ Μπριτζ>> συνεχίζουν μια πολύ μακρά παράδοση, η οποία θέλει τις ομάδες να φέρνουν πίσω στο σύλλογο τους αγαπημένα "είδωλα" των φιλάθλων, τα οποία ως ποδοσφαιριστές τίμησαν τη φανέλα που φορούσαν, γι' αυτό και αργότερα τους ζητήθηκε να βοηθήσουν το ίδιο (ή όπως μπορούν), και από το πόστο του προπονητή!
Μερικές φορές αυτή τους η απόφαση αποδεικνύεται ... "λαχείο" ως εξαιρετική κίνηση. Άλλοτε πάλι όμως, έχει διαφορετικά αποτελέσματα από τα αναμενόμενα!
Με αφορμή την μεγάλη επιστροφή του πρώην διεθνή Άγγλου μέσου, έγινε ενδελεχής έρευνα και βρέθηκαν οι 10 αντίστοιχες κορυφαίες κινήσεις κι άλλων μεγάλων ομάδων, κατά το παρελθόν.
Ζινεντίν Ζιντάν (Ρεάλ Μαδρίτης)
Ο Γάλλος ήταν παίκτης - σύμβολο της Ρεάλ Μαδρίτης, κατά τη διάρκεια της περιόδου των "Γκαλάκτικος", στις αρχές του 2000. Το "βολ πλανέ" που είχε... "πιάσει" στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ απέναντι στην Μπάγερν Λεβερκούζεν (2002), έχει μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο διάσημα γκολ που επιτεύχθηκαν ποτέ, στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.
Πραγματοποίησε 225 εμφανίσεις με τους "Μαδριλένους", προτού "κρεμάσει" τα παπούτσια του.
Ακολούθησε όμως κάτι που τον σημάδεψε για πάντα αρνητικά, ίσως περισσότερο από κάθε τι άλλο στην μέχρι τότε καριέρα του. Αναφερόμαστε ασφαλώς στον μεγάλο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006, ανάμεσα σε Γαλλία και Ιταλία. Σε μια φάση ο "Ζιζού" έχασε την ψυχραιμία του και με μια πολύ δυνατή κεφαλιά χτύπησε τον Μάρκο Ματεράτσι, αναγκάζοντας έτσι τον διαιτητή της αναμέτρησης, να τον αποβάλει με απευθείας κόκκινη κάρτα. Αυτό ήταν το τελευταίο παιχνίδι που θα έδινε, ως ποδοσφαιριστής.
Πολύ αργότερα (το 2014), επέστρεψε στην Ρεάλ Μαδρίτης ως προπονητής της "Καστίγιας" (είναι η δεύτερη ομάδα της "Βασίλισσας" που αγωνίζεται πάντα στη Segunda Division). Έπειτα από δύο χρόνια εκεί και αποκτώντας προπονητική εμπειρία, πήρε... προαγωγή, αντικαθιστώντας τον Ράφα Μπενίτεθ στον πάγκο των "μερένχες". Ήταν Ιανουάριος του 2016, όταν ο Γάλλος αστέρας των γηπέδων, ανέλαβε για πρώτη φορά το "τιμόνι" των "Μαδριλένων".
Η προσφορά του Ζιντάν στην Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν το λιγότερο... φαινομενική! Κατόρθωσε να φτάσει στην κατάκτηση 3 συνεχόμενων τροπαίων του Τσάμπιονς Λίγκ, νικώντας κατά σειρά τις Ατλέτικο Μαδρίτης, Γιουβέντους και Λίβερπουλ, στους τελικούς του 2016, 2017 και 2018 αντίστοιχα.
Αποχώρησε από το Σαντιάγο Μπερναμπέου αμέσως μετά την κατάκτηση του 13ου συνολικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της "Βασίλισσας" (κανείς δεν κατάλαβε τον πραγματικό λόγο γι' αυτό) και επέστρεψε για να συνεχίσει το έργο του, τον Μάρτιο του 2019.
Πέπε Γκουαρδιόλα (Μπαρτσελόνα)
Ένας πολύ χαρισματικός επιτελικός μέσος! Ο Γκουαρδιόλα έγινε αγαπητός στο κοινό της Μπαρτσελόνα, από την πρώτη στιγμή που αυτό τον γνώρισε. Γαλουχήθηκε στις ακαδημίες των "μπλαουγκράνα" και ανδρώθηκε στην 1η τους ομάδα, κερδίζοντας 6 Πρωταθλήματα και 1 Τσάμπιονς Λίγκ. Εκείνο του 1992 στον τελικό απέναντι στη Σαμπντόρια, όπου και επικράτησαν οι Καταλανοί με 1-0, έναντι των Ιταλών αντιπάλων τους.
Ο πρώην αρχηγός της Μπαρτσελόνα, ανήκε στην ξεχωριστή "dream team" του θρυλικού προπονητή (και φυσικά ποδοσφαιριστή) Γιόχαν Κρόιφ. Ο Γκουαρδιόλα αργότερα πάντως, θα αποδείκνυε σε όλους ότι είναι το ίδιο (αν όχι περισσότερο) ικανός και ταλαντούχος προπονητής, όπως ήταν στις αρχές των 90s ο εμβληματικός Ολλανδός.
Έχοντας ολοκληρώσει τις αγωνιστικές του υποχρεώσεις ως ποδοσφαιριστής, επέστρεψε το 2007 στη Βαρκελώνη για να αναλάβει τεχνικός στον πάγκο της "Μασία" (ομάδα β' της Μπαρτσελόνα) και μέσα σε μόλις ένα χρόνο, αντικατέστησε τον Φρανκ Ράικαρντ από τον πάγκο της επαγγελματικής ομάδας των "μπλαουγκράνα". Ακολούθησε μια ονειρεμένη περίοδος επιτυχιών, με την Μπαρτσελόνα να κερδίζει 3 Πρωταθλήματα και 2 κύπελλα Ισπανίας, 2 Τσάμπιονς Λιγκ και 2 Παγκόσμια κύπελλα (World Cup συνομοσπονδιών), μέσα σε μόλις 4 χρόνια!Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, πως εκείνη η ομάδα που είχε φτιάξει ο Γκουαρδιόλα στους "μπλαουγκράνα", κατάφερε να αναπτύξει το παιχνίδι της σε ένα νέο επίπεδο, με το εντυπωσιακό passing game που... "ζάλιζε" τους αντιπάλους της.
Αντόνιο Κόντε (Γιουβέντους)
Τρομερός! Ένας από τους πιο αξέχαστους αμυντικούς όλων των εποχών. Ο Κόντε ούτε λίγο ούτε πολύ, κέρδισε κάθε τιμητική διάκριση που θα μπορούσε, μέσα στο διάστημα 13 χρόνων στο Τορίνο, συμπεριλαμβανομένου ανάμεσα τους φυσικά και του τροπαίου του Τσάμπιονς Λίγκ, το 1996! Τελείωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην Γιουβέντους το 2004, έχοντας στο ενεργητικό του 418 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις που αγωνίστηκε.
Πολύ σύντομα έμαθε να είναι και προπονητής, στις μικρότερες κατηγορίες πρωταθλημάτων της Ιταλίας. Υπήρχε πάντα η πιθανότητα και η θέληση, ο Αντόνιο Κόντε να γυρνούσε στην "Μεγάλη κυρία" του Ιταλικού ποδοσφαίρου, από το πόστο του προπονητή και αυτό συνέβη τελικά το 2011. Όχι μόνο δεν απογοήτευσε τους ανθρώπους που τον εμπιστεύτηκαν, αλλά αντίθετα πέτυχε ένα ανεπανάληπτο ποσοστό νικών (της τάξεως του 67%), ενώ συνέχισε την διαχρονική κυριαρχία της Γιουβέντους στο Ιταλικό ποδόσφαιρο, με 3 συνεχόμενα Πρωταθλήματα (ένα εξ αυτών μάλιστα ήταν αήττητο), προτού αποχωρήσει από τον πάγκο των "μπιανκονέρι", για να αναλάβει καθήκοντα ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής Ιταλίας, το 2014.
Τιερί Ανρί (Μονακό)
Η σπίθα της ακατάπαυστης δύναμης πυρός που ονομάζεται Τιερί Ανρί, άναψε σε ένα λιμάνι της κεντρικής Ευρώπης και πιο συγκεκριμένα, στο Μόνακο. Στην ομώνυμη επαγγελματική ομάδα, ο Γάλλος επιθετικός σκόραρε 28 φορές σε 141 παιχνίδια κατά την περίοδο που αγωνιζόταν στον γαλλικό σύλλογο. Τότε ήταν που πήρε μεταγραφή για την Άρσεναλ και εκεί, ο Αρσέν Βεγκέρ αρχικά μετατόπισε τον Ανρί στο αριστερό άκρο της επίθεσης, θέλοντας να εκμεταλλευτεί στο έπακρο όλες τις δυνατότητες του παίκτη του. Αργότερα βέβαια, ο Γάλλος πρώην διεθνής επιθετικός, κατοχύρωσε την θέση του σέντερ φορ περιοχής και έκτοτε έχει μείνει στην ιστορία, ως ένας από τους πιο κλασικούς σκόρερ όλων των εποχών.
Ωστόσο ο Ανρί έκανε την κίνηση προς την προπονητική, ξεκινώντας πρώτα από τις ακαδημίες των "κανονιέρηδων" και έπειτα συνέχισε ως βοηθός προπονητή του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, στον πάγκο της Εθνικής Βελγίου. Η αρχή της καινούριας επαγγελματικής του καριέρας όμως, ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2018 σε μια γνώριμη για τον Γάλλο περιοχή. Η Μονακό απέλυσε από τον πάγκο της τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, καθώς η ομάδα βρισκόταν στην 18η θέση της βαθμολογίας του Γαλλικού Πρωταθλήματος και έτσι οι ιθύνοντες του συλλόγου, προσέλαβαν τον Ανρί ως αντικαταστάτη του.
Δυστυχώς για τον ίδιο βέβαια, η δουλειά που ανέλαβε πιθανότατα ήρθε πολύ νωρίς, πριν ακόμα προλάβει ο Τιερί να αποκτήσει προπονητική εμπειρία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η Μονακό να κάνει στα επόμενα 20 παιχνίδια μόνο 4 νίκες και να συνεχίσει να "φλερτάρει" έντονα, με το ενδεχόμενο του υποβιβασμού. Γεγονός φυσικά που οδήγησε στην απομάκρυνση του Ανρί από τον πάγκο, έπειτα από μόλις 3 μήνες.
Ντιέγκο Σιμεόνε (Ατλέτικο Μαδρίτης)
O Αργεντινός ήταν ένας αμυντικός μέσος που (εντός γηπέδων) δεν εκτέθηκε σχεδόν ποτέ από κάποιον αντίπαλο ποδοσφαιριστή, καθ' όλη τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Ήταν ηγετική φυσιογνωμία στην Ατλέτικο Μαδρίτης από το 1994 έως και το 1997, ενώ βοήθησε τα μέγιστα στην κατάκτηση ενός Πρωταθλήματος και στο νταμπλ της σεζόν 1995-1996 για τους "ροχιμπλάνκος".
Ο "Ντιεγκίτο" είχε ήδη αποκτήσει ξεχωριστή θέση στις καρδιές των φίλων της Ατλέτικο. Η επιστροφή του μάλιστα ως προπονητή της ομάδας τον Δεκέμβριο του 2011, εγγυήθηκε σε απόλυτο βαθμό, πως η παρουσία του θα χαρακτηρίζεται πάντα, ως μια εκ των πιο θρυλικών για τον σύλλογο της Μαδρίτης. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Σιμεόνε μετέτρεψε τους "ροχιμπλάνκος" σε μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Κέρδισε 2 φορές το Europa League, ενώ έφτασε άλλες 2 στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ (αμφότερες κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης), χωρίς όμως να κατακτήσει το τρόπαιο.
Το 2014 η Ατλέτικο με τον Αργεντίνο στο "τιμόνι" της, κατάφερε να σπάσει το "μονοπώλιο" στους τίτλους, μεταξύ της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ Μαδρίτης! Κέρδισε το Πρωτάθλημα και μάλιστα, με απείρως μικρότερο μπάτζετ σε σχέση με τους δύο προαναφερθέντες διεκδικητές του τίτλου.
Φιλίπο Ιντζάγκι (Μίλαν)
Η Μίλαν - περισσότερο ίσως από κάθε άλλη Ευρωπαϊκή ομάδα - προσελκύει αρκετά συχνά τους πάλαι ποτέ ένδοξους ποδοσφαιριστές που φόρεσαν την φανέλα των "ροσονέρι", ώστε αυτοί να αναλαμβάνουν καθήκοντα προπονητή στην ομάδα. Ωστόσο αυτή τους η προτίμηση, δεν έχει δείξει μέχρι στιγμής να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Ο Ιντζάγκι ήταν ένας από τους καλύτερους σέντερ φορ που φόρεσαν τη φανέλα της Μίλαν. Σκόραρε 126 φορές σε 300 εμφανίσεις για πάνω από 11 σεζόν, ενώ μεταξύ πολλών διακρίσεων, κέρδισε και δύο φορές το Τσάμπιονς Λίγκ!
Η προπονητική του καριέρα ωστόσο, ήταν ακριβώς αντίθετη με το ένδοξο και λαμπρό του ποδοσφαιρικό παρελθόν. Ανέλαβε ρόλο προπονητή στην "πριμαβέρα" (under 19) της Μίλαν, όμως το μεγάλο βήμα έγινε βιαστικά, μέσα σε πολύ πιεστικές καταστάσεις, κάτι που έφερε αρνητικά αποτελέσματα. Αντικατέστησε τον Κλάρενς Ζέιντορφ (επίσης πρώην ποδοσφαιριστή και προπονητή της Μίλαν) το 2014, όμως η τελική βαθμολογία της σεζόν, βρήκε τους "ροσονέρι" να τερματίζουν στην 10η θέση του Πρωταθλήματος - η χειρότερη βαθμολογική συγκομιδή βαθμών στην ιστορία της Μίλαν - και αυτό οδήγησε στην γρήγορη αποχώρηση του "Πίπο" από τον πάγκο των Μιλανέζων.
Κένι Νταλγκλίς (Λίβερπουλ)
Ο... <<Βασιλιάς Κένι>> όπως τον αποκαλούν οι φίλοι της Λίβερπουλ, είναι ο "μικρός θαυματοποιός" της ομάδας του Μέρσεϊσαϊντ και έχει την τιμή και την περηφάνια να απολαμβάνει την καθολική αποδοχή από ολόκληρο τον σύλλογο των "κόκκινων".
Αυτό διόλου τυχαίο δεν είναι βεβαίως! Ο θρυλικός Σκότος επιθετικός έχει αποκτήσει αυτή την αξιοθαύμαστη φήμη, καθώς έχει σκοράρει 69 τέρματα σε 502 παιχνίδια που αγωνίστηκε στη Λίβερπουλ, κατά τη διάρκεια 13 ολόκληρων σεζόν! Εμβληματικός ηγέτης εντός και εκτός γηπέδων, ο Νταλγκλίς οδήγησε την ομάδα του Μέρσεϊσαϊντ σε πάρα πολλούς τίτλους. Η κατάκτηση των 6 Πρωταθλημάτων Αγγλίας και των 3 Κυπέλλων Πρωταθλητριών (έτσι ονομαζόταν το Τσάμπιονς Λίγκ τότε), αποτελούν τα πιο μεγάλα επιτεύγματα του, κατά την περίοδο της ποδοσφαιρικής του καριέρας.
Αργότερα και συγκεκριμένα τις σεζόν 1985-1991, ο Νταλγκλίς έδωσε τα διαπιστευτήρια του και ως προπονητής! Με τους "κόκκινους" κατάφερε να κερδίσει ακόμα 3 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Αγγλίας!
Μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, επέστρεψε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για τον αγαπημένο του σύλλογο. Ο Ρόι Χόντσον με τις επιλογές του στον πάγκο της Λίβερπουλ, έχει φέρει τους "κόκκινους" σε πολύ δύσκολη (έως τραγική) θέση. Τα... κάστανα από τη φωτιά, αναλαμβάνει να βγάλει ο Κένι Νταλγκλίς, προκειμένου να σώσει, οτιδήποτε αν σώζεται. Σε αυτή την δεύτερη προσπάθεια της προπονητικής του καριέρας, κέρδισε παραπάνω από τα μισά παιχνίδια και μάλιστα οδήγησε την Λίβερπουλ στην κατάκτηση του Λιγκ Καπ, το 2012. Στο Πρωτάθλημα όμως, δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά. Η 8η θέση στην οποία κατόρθωσε με πολλές δυσκολίες να τερματίσει με την ομάδα του, δεν άφηνε πολλά περιθώρια ανοικτά. Ήταν η αιτία για την αναπόφευκτη μεν, αλλά... αμοιβαία δε, αποχώρηση του Σερ Κένι από τον πάγκο των "κόκκινων".
Άλαν Σίρερ (Νιούκαστλ Γιουνάιτεντ)
Ιστορική φυσιογνωμία για τους "ανθρακωρύχους". Ο Σίρερ δεν ήθελε να ασχοληθεί ξανά με το ποδόσφαιρο, έπειτα από το μεγάλο διάστημα της απόσυρσης του από τους αγωνιστικούς χώρους. Τον κάλεσαν όμως από τη διοίκηση της Νιούκαστλ να αναλάβει χρέη προπονητή, την σεζόν 2008-2009. Ο σύλλογος αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του υποβιβασμού, καθώς η πορεία των "ανθρακωρύχων" στο Πρωτάθλημα ήταν σοκαριστική!
Ο θρυλικός Κέβιν Κίνγκαν - τον οποίο και αντικατέστησε ξαφνικά ο Σίρερ - είχε μια πολύ άσχημη διαφωνία με τους διοικούντες του συλλόγου και αναγκάστηκε να υποβάλει την παραίτηση του από τον πάγκο της ομάδας. Η Νιούκαστλ "νοσούσε" από τεράστια διοικητικά και οικονομικά προβλήματα εκείνη την περίοδο, τα οποία δυσχέραιναν ακόμα περισσότερο, την όλη τραγική κατάσταση που αντιμετώπιζε αυτός ο ιστορικός σύλλογος. Οι "ανθρακωρύχοι" τελικά υποβιβάστηκαν, μην μπορώντας να αντιμετωπίσουν ή να διαχειριστούν, όλα τα προβλήματα που τους ταλάνιζαν ταυτόχρονα, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην τελευταία αγωνιστική έχασαν από την Άστον Βίλα και έτσι γράφτηκε ο επίλογος μιας ολοκληρωτικά καταστροφικής χρονιάς.
Η ...τύχη αυτή της Νιούκαστλ ,θα μπορούσε μέχρι και να αμαυρώσει το όνομα του Άλαν Σίρερ. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη ευτυχώς ποτέ. Οι φίλοι των "ανθρακωρύχων" δεν έριξαν την ευθύνη στον εικονικό ηγέτη τους. Αντιθέτως κατηγορούσαν ευθέως μόνο τη διοίκηση του συλλόγου για όλα όσα είχαν συμβεί, τα οποία και οδήγησαν στον υποβιβασμό της ομάδας.
Γιόχαν Κρόιφ (Άγιαξ & Μπαρτσελόνα)
Ένας από τους πιο τρανούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου όλων των εποχών, τόσο ως χαρισματικός ποδοσφαιριστής, όσο και ως οραματιστής προπονητής!
Ο Κρόιφ είχε την ιδιαίτερη τιμή να επιστρέψει ως τεχνικός, στον πάγκο των δύο ομάδων που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και δημιούργησε έναν μαγικό μύθο, γύρω από το όνομα του. Αναφερόμαστε στον Άγιαξ και την Μπαρτσελόνα φυσικά.
Ο "ιπτάμενος" Ολλανδός ενέπνευσε τον "Αίαντα" να κυριαρχήσει στο Ευρωπαϊκό και το Ολλανδικό ποδόσφαιρο, από τα τέλη του 1960 έως και τις αρχές του 1970. Με τον Άγιαξ κατέκτησε σχεδόν τα πάντα. Οι εγχώριοι τίτλοι αριθμούνται σε 8 Πρωταθλήματα και 5 Κύπελλα Ολλανδίας. Το πλούσιο παλμαρέ της τροπαιοθήκης του, συμπληρώνεται με τα 3 συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών (το σημερινό επονομαζόμενο Τσάμπιονς Λιγκ), τα οποία κατέκτησε από το 1971 έως και το 1973 με αντιπάλους κατά σειρά, τον Παναθηναϊκό (2-0), την Ίντερ (2-0) και την Γιουβέντους (1-0).
Όταν έφυγε από τον "Αίαντα" μετακόμισε στη Βαρκελώνη, όπου κατόρθωσε να διακόψει ένα αρνητικό σερί 14 χρόνων "λειψυδρίας" τίτλων για την Μπαρτσελόνα, κατακτώντας το Πρωτάθλημα με τους "μπλαουγκράνα" το 1974 και 4 χρόνια αργότερα
το Κύπελλο Ισπανίας.
Μετά το πέρας της ποδοσφαιρικής του καριέρας, αποφάσισε να γίνει προπονητής. Ανέπτυξε με μια συγκεκριμένη φιλοσοφία του παιχνιδιού, το πως θα έπρεπε να παίζεται το όμορφο ποδόσφαιρο. Ο Κρόιφ προπόνησε την ομάδα του Άγιαξ για 3 χρόνια και ο μοναδικός τίτλος που κατόρθωσε να κατακτήσει, ήταν το Κύπελλο Κυπελλούχων (σημερινό Europa League).
Όταν όμως πήγε να προπονήσει και την Μπαρτσελόνα, με τους Καταλανούς έκανε... θαύματα! "Έκτισε" και έφτιαξε μια ονειρεμένη ομάδα, η οποία μπορούσε να παίζει το ελκυστικό ποδόσφαιρο που ο ίδιος ήθελε να βλέπει. Αυτή η <<dream team>> των "μπλαουγκράνα" προσέφερε εξαιρετικό θέμα και ταυτόχρονα σάρωνε τους τίτλους. Η αρμάδα του "Ιπτάμενου Ολλανδού" κέρδισε 1 Κύπελλο Ισπανίας(1990), 4 συνεχόμενες φορές το εγχώριο Πρωτάθλημα (1991-1994), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1989) και το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία του συλλόγου το 1992, όταν και επικράτησε στον μεγάλο τελικό απέναντι στη Σαμπντόρια με 1-0.
Η τότε ομάδα του Κρόιφ, δημιούργησε και άφησε ως κληρονομιά, το στυλ παιχνιδιού με το ατελείωτο και ασταμάτητο passing game ("τίκι τάκα"). Σύστημα, τρόπος αγωνιστικής συμπεριφοράς και είδος τακτικής που αφομοίωσε πλήρως πολλά χρόνια αργότερα (στη δική του "dream team" της Μπαρτσελόνα), ο Πέπε Γκουαρδιόλα και το εφάρμοσε μάλιστα, με απόλυτη επιτυχία!
Ρομπέρτο Ντι Ματέο (Τσέλσι)
Ο Λάμπαρντ λοιπόν, δεν είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που επιχειρεί να κάνει καριέρα και στον χώρο της προπονητικής. Το δίχως άλλο μάλιστα... γι' αυτό και θα κλείσουμε το αφιέρωμα μας, με ακόμα έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή και προπονητή, που είχε επιτυχίες στην Τσέλσι και από τα δύο αυτά πόστα.
Ο λόγος για τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο, που ως ποδοσφαιριστής κατέκτησε ουκ ολίγα τρόπαια με τους "μπλε" του Λονδίνου. Ανάμεσα τους, 2 Κύπελλα Αγγλίας, 1 "FA Football League Cup" και 1 "FA Charity Shield" εντός των συνόρων, ενώ οι επιτυχίες ολοκληρώνονται με το Κύπελλο UEFA τη σεζόν 1997-1998 και το UEFA Super Cup της ίδιας χρονιάς.
Πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το καλοκαίρι του 2011, επέστρεψε στην Τσέλσι ως βοηθός προπονητή του Αντρέ Βίλας Μπόας. Στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου της τρέχουσας σεζόν, ο Ιταλός πρώην διεθνής αμυντικός βρήκε τον εαυτό του να αναλαμβάνει το "τιμόνι" στον πάγκο των Λονδρέζων, αντικαθιστώντας τον Πορτογάλο προπονητή, με τον οποίο και συνεργαζόταν όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Ως εκ θαύματος θα έλεγε κανείς, ο Ντι Ματέο οδήγησε την Τσέλσι στην μεγαλύτερη επιτυχία της ιστορίας της!
Στον μνημειώδη τελικό του "Allianz Arena" τη σεζόν 2011-2012 απέναντι στην πανίσχυρη τότε Μπάγερν Μονάχου, οι "μπλε" του Λονδίνου κατάφεραν να πάρουν το πολυπόθητο τρόπαιο... μέσα από τα χέρια των "Βαβαρών". Αφού ισοφάρισαν το σκορ στα τελευταία λεπτά της κανονικής διάρκειας του αγώνα με την κεφαλιά του Ντρογκμπά, στη συνέχεια επικράτησαν στη διαδικασία των πέναλτι έναντι των αντιπάλων τους και κατέκτησαν το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία του συλλόγου. Την ίδια χρονιά μάλιστα, η Τσέλσι σήκωσε και το Κύπελλο Αγγλίας!
Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς βλέποντας το μέγεθος των επιτυχιών του Ιταλού τεχνικού, θέλησε να του ανανεώσει άμεσα το συμβόλαιο και για την επόμενη σεζόν. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως περίμεναν και οι δυο πλευρές. Τα άσχημα αποτελέσματα και η κακή εικόνα της ομάδας, ώθησαν (Νοέμβριο του 2012) στην πόρτα της εξόδου τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο, τελειώνοντας άδοξα την σύντομη, αλλά καθόλα επιτυχημένη περίοδο παραμονής του, στον Λονδρέζικο πάγκο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου