Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο3] - Ζινεντίν Ζιντάν

Ο Ζινεντίν Ζιντάν (πλήρες όνομα στα γαλλικά: Zinedine Yazid Zidane), συχνά αποκαλούμενος και με το παρατσούκλι Ζιζού, είναι παλαίμαχος Γάλλος ποδοσφαιριστής με καταγωγή από την Αλγερία. Αγωνιζόταν ως μέσος και οι διακρίσεις του τον κατατάσσουν ανάμεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Έχει κατακτήσει εθνικά πρωταθλήματα με τη Γιουβέντους και τη Ρεάλ Μαδρίτης, διεθνείς τίτλους με την Εθνική Γαλλίας και πολλά ατομικά βραβεία.
Είναι παντρεμένος με την ισπανίδα χορεύτρια Βερονίκ, με την οποία έχει αποκτήσει τέσσερις γιους.

Επαγγελματική καριέρα

Ο Ζιντάν έπαιξε για πρώτη φορά σε αγώνα της πρώτης κατηγορίας του γαλλικού πρωταθλήματος σε ηλικία 16 έτων με την ομάδα των Καννών. Έμεινε στις Κάννες για τέσσερα χρόνια και το 1992 πήρε μεταγραφή για τη Ζιροντέν Μπορντό. Με τη Ζιροντέν Μπορντό κατέκτησε το Κύπελλο Ιντερτότο και έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το 1996 πήρε μεταγραφή για τη Γιουβέντους, όπου και καθιερώθηκε σαν ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους ποδοσφαιριστές. Με προπονητή το Μαρτσέλο Λίπι και το Ζιντάν στις τάξεις της η Γιουβέντους κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας και έφτασε δύο συνεχόμενες φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει.
Το 2001 πήρε μεταγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης για το ποσό ρεκόρ των 74,5 εκατομμυρίων ευρώ. Στη Ρεάλ είχε συμπαίκτες τους Ραούλ, Λουίς Φίγκο, Ρομπέρτο Κάρλος και αργότερα Ρονάλντο   και Ντέιβιντ Μπέκαμ. Με το Ζιντάν η Ρεάλ κέρδισε δύο πρωταθλήματα Ισπανίας και το 2002 κατέκτησε και το Τσάμπιονς Λιγκ, κερδίζοντας στον τελικό 2 - 1 τη Μπάγερ Λεβερκούζεν.

 Το γκολ που σημείωσε ο Ζιντάν σ' αυτόν τον τελικό θεωρείται ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του θεσμού. Τερμάτισε την επαγγελματική του καριέρα με τη Ρεάλ, το τελευταίο του παιχνίδι ήταν στις 9 Ιουλιου 2006 , λόγο αντιαθλητικού φάουλ κατά του Μάρκο Ματεράτσι, στον τελικο τουΠαγκόσμιο Κύπελλο του 2006.

Εθνική Γαλλίας

Ο Ζιντάν ήταν βασικός παίχτης της Εθνικής Γαλλίας κατά τη διάρκεια της χρυσής περιόδου της 1998-2000, όταν και κέρδισε διαδοχικά το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Έπαιξε το πρώτο διεθνές παιχνίδι του το 1994 και μετείχε στην αποστολή για το Euro 1996 που η Γαλλία έφτασε στα ημιτελικά. Στο Μουντιάλ του 1998 αποβλήθηκε στο δεύτερο παιχνίδι της φάσης των ομίλων και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό για δύο αγώνες. Πέτυχε δύο γκολ στον τελικό, που η Γαλλία κέρδισε τη Βραζιλία με 3 - 0, και τα δύο με κεφαλιές. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του στην κατάκτηση του Euro 2000, για την οποία ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίχτης της διοργάνωσης.

Στο Μουντιάλ του 2002 η Γαλλία αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων. Ο Ζιντάν έχασε τα πρώτα δύο παιχνίδια λόγω τραυματισμού και δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι σημαντικό στα επόμενα. Στο Euro 2004 ο Ζιντάν ήταν ο αρχηγός της εθνικής. Η Γαλλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Ελλάδα. Τότε δήλωσε ότι αποχωρεί από την εθνική και αρχικά δεν μετείχε στους αγώνες για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2006. Στη συνέχεια όμως επανήλθε, πάλι ως αρχηγός, και βοήθησε τη Γαλλία να προκριθεί.
Η τελική φάση του Μουντιάλ 2006 διεξήχθη τον Ιούνιο-Ιούλιο του 2006 στη Γερμανία. Ο Ζιντάν, σε ηλικία 34 χρονών, είχε μόλις τελειώσει την επαγγελματική του καριέρα. Είχε παίξει το τελευταίο του παιχνίδι με τη Ρεάλ ένα μήνα πριν και είχε δηλώσει ότι μετά το τέλος του Μουντιάλ θα αποχωρήσει οριστικά από τα γήπεδα. Παρόλ' αυτά συνέβαλε σημαντικά στην επιτυχημένη πορεία της Γαλλίας μέχρι τον τελικό με την Ιταλία. Στην κανονική διάρκεια του τελικού πέτυχε το μοναδικό γκολ της Γαλλίας με πέναλτι. Με σκορ 1 - 1 το παιχνίδι οδηγήθηκε στην παράταση και στο 110^ο λεπτό ο Ζιντάν έγινε ο πρωταγωνιστής ενός πολυσυζητημένου επεισοδίου, μαζί με τον αμυντικό της Ιταλίας Μάρκο Ματεράτσι. Ο Ζιντάν, αντιδρώντας σε ένα προκλητικό σχόλιο του Ματεράτσι, κουτούλησε τον Ιταλό και τον έριξε στο έδαφος. Ο διαιτητής δεν αντιλήφθηκε το επεισόδιο, καθώς ήταν εκτός φάσης, μετά όμως από συνεννόηση με το βοηθό διαιτητή απέβαλε το Ζιντάν. Η ΦΙΦΑ διερεύνησε το περιστατικό, και το ακριβές περιεχόμενο των λόγων του Ματεράτσι που προκάλεσε την οργή του Ζιντάν, και τελικά τιμώρησε και τους δύο παίχτες. Η Γαλλία έχασε τον τίτλο, καθώς οι Ιταλοί επικράτησαν στα πέναλτι.
Η αποβολή ήταν άδοξο τέλος για τη διεθνή καριέρα του Ζιντάν, αλλά δεν κατάφερε να επισκιάσει τη μεγάλη προσφορά του στην ομάδα και δεν τον εμπόδισε να ψηφιστεί ως ο καλύτερος παίχτης της διοργάνωσης. Επίσης πρόλαβε να γίνει ένας από τους λίγους παίχτες που έχουν σκοράρει σε δύο διαφορετικούς τελικούς Μουντιάλ (οι άλλοι είναι οι Πελέ, Βαβά, και Πολ Μπράιτνερ). Συνολικά έχει πετύχει τρία γκολ σε τελικούς, όσα και οι Πελέ, Βαβά και Τζεφ Χέρστ.

Δημοτικότητα και φιλανθρωπική δράση

Η ποδοσφαιρική αξία του Ζινεντίν Ζιντάν αναγνωρίστηκε από το φίλαθλο κοινό σε όλο τον κόσμο. Ειδικά στη Γαλλία η δημοτικότητα του είναι πολύ μεγάλη και ξεπερνά τα ποδοσφαιρικά όρια. Σε πολλές δημοσκοπήσεις έχει ανακηρυχθεί ως ένα από τα δημοφιλέστερα πρόσωπα, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Η καταγωγή του από την Αλγερία έχει ιδιαίτερη σημασία για τη δημόσια ζωή της Γαλλίας, καθώς αποτελεί παράδειγμα ενός εξαιρετικά επιτυχημένου Γάλλου με καταγωγή από τη Βόρεια Αφρική. Είναι επίσης ιδιαίτερα δημοφιλής και στην Αλγερία. Ο Ζιντάν έχει αναπτύξει αξιόλογη φιλανθρωπική δράση. Έχει πάρει πολλές φορές μέρος σε ποδοσφαιρικούς αγώνες για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είναι επίσης πρεσβευτής καλής θέλησης για το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών.Έχει επίσης ιδρύσει μια φιλανθρωπικού τύπου ομάδα μαζί με τον Ρονάλντο, την Zidane's and Ronaldo's friend,. Το Νοέμβριο του 2006 επισκέφτηκε το Μπαγκλαντές, καλεσμένος του βραβευμένου με Νομπέλ Ειρήνης Μοχάμεντ Γιουνούς.

Τίτλοι

Σύλλογοι

• Ζιροντέν Μπορντό
  • Φιναλίστ Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ: 1995-1996
  • Κύπελλο Ιντερτότο: 1996
• Γιουβέντους
  • 2 Πρωταθλήματα Ιταλίας: 1996-1997, 1997-1998
  • Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης: 1996
  • Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
  • Σούπερ Κύπελλο Ιταλίας: 1997
  • 2 φορές φιναλίστ στο Τσάμπιονς Λιγκ: 1996-1997, 1997-1998
• Ρεάλ Μαδρίτης
  • Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2002-2003
  • Τσάμπιονς Λιγκ: 2001-2002
  • Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2002
  • Σούπερ Κύπελλο Ευρώπης: 2002

Εθνική Γαλλίας

• Παγκόσμιο Κύπελλο: 1998, φιναλίστ το 2006
• Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2000

Ατομικές διακρίσεις

• Βραβεία Συλλόγων ΟΥΕΦΑ, καλύτερος μέσος: 1997-1998
• Παίχτης της χρονιάς (περιοδικό WorldSoccer): 1998
• Παίχτης της χρονιάς ΦΙΦΑ:
  • 3 φορές πρώτος: 1998, 2000, 2003
  • 1 φορά δεύτερος: 2006
  • 2 φορές τρίτος: 1997, 2002
• Ευρωπαίος παίχτης της χρονιάς («Χρυσή Μπάλα» του περιοδικού France Football): 1998
• Πολυτιμότερος παίχτης Τσάμπιονς Λιγκ: 2001-2002
• Χρυσό Ιωβηλαίο ΟΥΕΦΑ (Καλύτερος ευρωπαίος παίχτης των τελευταίων 50 ετών): 2004
• Χρυσή Μπάλα Παγκόσμιου Κυπέλλου ΦΙΦΑ: 2006
• Καλύτερος παίχτης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 2000

ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΖΙΖΟΥ.

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο3] - Ζινεντίν Ζιντάν"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο2] - Ερίκ Καντονά

Ο Ερίκ Ντανιέλ Πιερ Καντονά (24 Μαΐου 1966, Μασσαλία) είναι ένας Γάλλος ηθοποιός και πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Από το 2011, είναι Διευθυντής ποδοσφαίρου, στον αθλητικό σύλλογο των Η.Π.Α., Κόσμος Νέας Υόρκης (New York Cosmos).

Ποδοσφαιρική καριέρα

Σύλλογοι

Ο Καντονά έχει αγωνιστεί με τις ΑΖ Οσέρ, Μαρτίγκ, Μαρσέιγ, Μπορντό, Μονπελιέ, Νιμ και Λιντς Γιουνάιτεντ, προτού ολοκληρώσει την καριέρα του, με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέκτησε τέσσερα Πρωταθλήματα Αγγλίας σε πέντε σεζόν και δύο νταμπλ.

Στην Μαν. Γιουνάιτεντ

Στον Καντονά χρεώνεται αρκετές φορές, η αναγέννηση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως ποδοσφαιρική δύναμη, στην οποία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και αποτέλεσε το είδωλο των οπαδών της. Φορούσε το νούμερο 7, το οποίο πριν από εκείνον είχαν φορέσει παίκτες τεράστιας κλάσης στον σύλλογο, όπως ο Τζορτζ Μπεστ και ο Μπράιαν Ρόμπσον. Μεταγενέστερα φορέθηκε και από τους Ντέιβιντ Μπέκαμ και Κριστιάνο Ρονάλντο. Όλοι ήταν παίκτες που έγραψαν την δική τους ιστορία για την Γιουνάιτεντ. Επίσης, ο Καντονά είχε τον χαρακτηρισμό "Βασιλιάς Έρικ" από τους οπαδούς της Μάντσεστερ που τον ανέδειξαν τον καλύτερο ποδοσφαιριστή που έχει παίξει για την ομάδα, μέσω του επίσημου περιοδικού του συλλόγου.

Εθνική Γαλλίας

Ξεκίνησε την διεθνή του καριέρα το 1987 και αγωνίστηκε στην εθνική ανδρών ως το 1995. Σημείωσε συνολικά 45 εμφανίσεις και πέτυχε 20 γκολ. Από το 1988 έως και το 1990, έμεινε εκτός εθνικής, μετά από την απρεπή συμπεριφορά του, εναντίον του τότε προπονητή Ανρί Μισέλ, λόγω του αποκλεισμού του, από μια αποστολή της ομάδας. Επέστρεψε με τον νέο προπονητή, Μισέλ Πλατινί και έγινε αρχηγός το 1994, όμως λόγω του νέου πειθαρχικού παραπτώματος, εναντίον οπαδού (βλέπε παραπάνω), έμεινε εκτός εθνικής το 1995 και για αρκετό διάστημα. Από τότε και έπειτα έχασε την θέση του στην βασική ενδεκάδα, αλλά και στις αποστολές, αφού το νέο αστέρι Ζινεντίν Ζιντάν, μαζί με άλλους ανερχόμενους παίκτες είχαν κάνει εξαιρετικές εμφανίσεις και είχαν "κλειδώσει" τις θέσεις του. Ο Καντονά, δεν αγωνίστηκε ποτέ ξανά, και οι κάκιστες σχέσεις του με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γαλλίας, τον έχουν ωθήσει να υποστηρίζει την "δεύτερη πατρίδα" όπως την χαρακτηρίζει, Αγγλία.

 Ποινές
Εκτός των επιτευγμάτων του όμως, είχε ένα άσχημο χαρακτηριστικό και αυτό ήταν ο ευέξαπτος χαρακτήρας του, που τον οδηγούσε σε αρκετές κάρτες και αποβολές. Η "μαύρη" σελίδα της καριέρας του, "γράφτηκε" το 1995 όταν μετά από αποβολή του, επιτέθηκε σε οπαδό, προσπαθώντας να τον κλοτσήσει σχεδόν ανεπιτυχώς.

 Tίτλοι

• Λιγκ 1 (2) - Με Ολιμπίκ Μαρσέιγ (1989, 1991)
• Κύπελλο Γαλλίας (1) - Με Μονπελιέ ΣΚ (1990)
• 2η κατηγορία Αγγλίας (1) - Με Λιντς Γιουνάιτεντ (1992)
• FA Community Shield (4) - Με Λιντς Γιουνάιτεντ (1992) και με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1993, 1994, 1996)
• Πρέμιερ Λιγκ (4) - Με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1993, 1994, 1996, 1997)
• Κύπελλο Αγγλίας (2) - Με Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1994, 1996)

Ατομικές Διακρίσεις

• 3η θέση στον διαγωνισμό Χρυσή Μπάλα το 1993
• Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της χρονιάς το 1996    

   

  ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΩΣ ΠΑΙΧΤΗ !

   

   

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο2] - Ερίκ Καντονά"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο3] - Γιουβέντους

Τα βιντεο περιεχουν τις μεγαλυτερες στιγμες της τεραστιας ιστοριας της Γιουβέντους και ονοματα που στηριξαν την Γιουβε στα δυσκολα στην Β κατηγορια.

Η Γιουβέντους είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος που εδρεύει στο Τορίνο της Ιταλίας. Είναι ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου έχοντας κατακτήσει 28 πρωταθλήματα Ιταλίας και 9 κύπελλα, αριθμοί που αποτελούν ρεκόρ και στις δύο διοργανώσεις, καθώς και 4 σούπερ καπ. Διαχρονικά συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, έχοντας κατακτήσει συνολικά 8 ευρωπαϊκούς τίτλους, μεταξύ των οποίων 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών. Έχει απουσιάσει μόνο μία χρονιά από την κορυφαία κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος, ενώ είναι και ο πιο δημοφιλής σύλλογος της χώρας.


Η ίδρυση

Η Γιουβέντους ιδρύθηκε την 1η Νοεμβρίου 1897 από μία ομάδα μαθητών του λυκείου Massimo D'Azeglio Lyceum του Τορίνο. Το αρχικό της όνομα ήταν Sport Club Juventus, αλλά ύστερα από δύο χρόνια μετονομάστηκε σε Foot-Ball Club Juventus.
Τα άτομα που εμπλέκονταν στην ίδρυση της ομάδας ήταν οι :

Gioacchino Armano Alfredo Armano Enrico Canfari Eugenio Canfari Francesco Daprà

Domenico Donna Carlo Ferrero Luigi Forlano Luigi Gibezzi

Umberto Malvano Enrico Piero Molinatti Umberto Savoia Vittorio Varetti

Πρώτος πρόεδρος της ορίσθηκε ο Ευγένιο Κανφάρι και αρχικά έπαιζαν στο «Piazza D'Armi» στη περιοχή «Crocetta» στο Τορίνο. Εκείνη την περίοδο η ομάδα αγωνιζόταν με ροζ φανέλες και μαύρα σορτς (rosanero).

Τα πρώτα χρόνια

Το 1900 συμμετείχε για πρώτη φορά στο Ιταλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Το πρώτο της παιχνίδι ήταν με αντίπαλό τη Τορινέσε , στις 11 Μαΐου 1900 στο Piazza D'Armi. Η Γιουβέντους έχασε με 1-0. Την δεύτερη χρονιά έφτασαν στους ημιτελικούς νικώντας την τοπική Ginnastica Torino με 5-0, ενώ εκεί αποκλείστηκαν από τη Milan Cricet (2-3). Το 1903 η ομάδα απέκτησε τα σημερινά της χρώματα (μαύρο και άσπρο), από τα χρώματα της Νόττς Κάουντι, ενώ την ίδια περίοδο μετακόμισε στο «Velodromo Umberto I».
Το 1905 κατέκτησε το πρώτο της πρωτάθλημα, με χρηματοδότη και πρόεδρο τον Ελβετό Αλφρέντο Ντικ, και αρκετούς ξένους παίκτες στη σύνθεσή της. Την επόμενη χρονιά, μία διαφωνία σχετικά με την έδρα της ομάδας οδήγησε σε μια διάσπαση της. Ο Ντικ και κάποιοι παίκτες της αποχώρισαν από την ομάδα και ίδρυσαν την Foot-ball Club Torino, που αργότερα απορρόφησε την άλλη ομάδα της πόλης την Τορινέσε. Οι Γιουβέντους και η Τορίνο, έχοντας μείνει οι δύο τους στην πόλη, ανταγωνίζονταν σκληρά μεταξύ τους και το παιχνίδι ανάμεσά τους φέρει το όνομα «Derby della Mole». Μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο η Γιουβέντους προσπαθούσε να επανέλθει στη κατάσταση πριν την κρίση.

 

Η είσοδος των Ανιέλι

Το 1923 την ομάδα ανέλαβε ο ιδιοκτήτης της FIAT Εντοάρντο Ανιέλι . Η ομάδα μετακόμισε στο ιδιόκτητο γήπεδο «Villar Perosa». Την περίοδο 1926-27 η Γιουβέντους κατέκτησε το δεύτερο της πρωτάθλημα νικώντας την Άλμπα Ρόμα στους τελικούς με συνολικό σκορ 12-1. Κύριος σκόρερ της εκείνη την χρονιά ανεδείχθη ο Αντόνιο Βότζακ.
Η Γιουβέντους κυριάρχησε το πρώτο μισό της δεκαετίας του ’30. Από το 1930 έως και το 1935 κατέκτησε 5 συνεχόμενες φορές το πρωτάθλημα Ιταλίας, τις 4 με προπονητή τον Κάρλο Καρκάνο . Στην ομάδα μεταξύ άλλων αγωνίζονταν οι Ραϊμούντο Όρσι , Λουίτζι Μπερτολίνι , Τζιοβάνι Φερράρι και Λούις Μόντι . Η ομάδα έφτασε και μέχρι τον τελικό του Mitropa Cup, όπου έχασε από τη Σλάβια Πράγας.
Το 1933 μετακόμισε στο «Στάδιο Μπενίτο Μουσολίνι», 65.000 θέσεων που κτίστηκε για τους αγώνες του Μουντιάλ 1934. Μετά τον θάνατο του Εντοάρντο Ανιέλλι στις 14 Ιουλίου 1935, αρκετοί από τους παίκτες εγκατέλειψαν την ομάδα. Το 1938 τερμάτισε δεύτερη πίσω από την Ambrosiana-Inter, ενώ την ίδια χρονιά κατέκτησε το κύπελλο Ιταλίας, για πρώτη φορά στην ιστορία της.

 

Μετά τον πόλεμο

Μετά τον Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο το στάδιο «Μπενίτο Μουσολίνι» μετονομάστηκε σε «Κομουνάλε» (Stadio Comunale) . Επίτιμος πρόεδρος της ομάδας τοποθετήθηκε ο γιός του Εντοέρντο Ανιέλλι, Τζιάννι . Το 1950 και το 1952 η Γιουβέντους κατέκτησε άλλα δύο πρωταθλήματα, με το τελευταίο υπό την καθοδήγηση του άγγλου Τζέσε Κάρβερ.
Το 1957 η Γιουβέντους αποκτά τους Τζον Τσαρλς και Ομάρ Σιβόρι που μαζί με τον Τζιανπιέρο Μπονιπέτρι , που ήταν στην ομάδα από το 1946, κατέκτησαν δύο φορές το πρωτάθλημα, το 1958 και το 1960, ενώ την δεύτερη από αυτές κατέκτησαν και το κύπελλο Ιταλίας, πετυχαίνοντας το πρώτο νταμπλ στην ιστορία της ομάδας. Το 1961 κατέκτησουν ξανά το πρωτάθλημα, το οποίο είναι το 10o της ιστορίας του συλλόγου. Η Γιουβέντους, όντας η πρώτη Ιταλική ομάδα που κατέκτησε 10 πρωταθλήματα, απόκτησε τότε και το πρώτο της αστέρι στην φανέλα της (Stella d'Oro al Merito Sportivo), ενώ ο Σιβόρι έγινε ο πρώτος παίκτης της ομάδας που βραβεύθηκε με τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη, την ίδια χρονιά. Όταν ο Μπονιπέτρι αποσύρθηκε το 1961, ήταν ο πρώτος της σκόρερ διαχρονικά, έχοντας επιτύχει 182 τέρματα. Το ρεκόρ του θα παραμείνει για 45 έτη.
Το τελευταίο πρωτάθλημα της ήρθε την περίοδο 1966-67 με προπονητή τον Εριμπέρτο Ερρέρα (Heriberto Herrera), ενώ ένας παίκτης που ξεχώριζε ήταν ο αμυντικός Σάντρο Σαλβαντόρε (Sandro Salvadore).
Την δεκαετία του ’70 η Γιουβέντους θα ισχυροποιήσει την παρουσία της στο Ιταλικό πρωτάθλημα, κατακτώντας άλλα 4 πρωταθλήματα (1972, 1973, 1975 και 1977). Το 1973 θα φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης, όπου θα χάσει από την ομάδα του Άγιαξ, με τελικό αποτέλεσμα του τελικού του Βελιγραδίου το 1-0 (το γκολ για τον Άγιαξ ο Τζόνι Ρεπ στο 4’). Την περίοδο αυτή προπονητής της ήταν ο πρώην της ποδοσφαιριστής Τσέστμιρ Βιτσπάλεκ, που είχε δημιουργήσει μία πάρα πολύ δυνατή ομάδα με παίκτες όπως οι Ντίνο Τζοφ , Γκαετάνο Σκριπέα  , Ρομπέρτο Μπετέγκα , Φάμπιο Καπέλο  και ο βραζιλιάνος Χοσέ Αλταφίνι  , που είναι ο τρίτος σκόρερ στην ιστορία της Σέριε Α (μαζί με τον Τζουζέπε Μεάτσα, πετυχαίνοντας 216 γκολ σε 459 αγώνες με τις φανέλες της Μίλαν, της Νάπολι και της Γιουβέντους). Ένας άλλος παίκτης της που απέκτησε ιδιαίτερη δημοτικότητα εκείνη την εποχή ήταν ο Φράνκο Κάσιο , τόσο που η ομάδα του επέτρεψε να έχει τα μαλλιά του μακριά, κάτι που ήταν αντίθετο με τους τότε κανονισμούς. Η ομάδα προσέφερε στους παίκτες της επίσημα ρούχα γνωστών Ιταλών δημιουργών, ενώ τους ενθάρρυνε να συνεχίσουν τις ακαδημαϊκές τους σπουδές. Αρκετοί ποδοσφαιριστές της από εκείνη την περίοδο, μετά το τέλος της καριέρας τους απόκτησαν θέσεις είτε στην ομάδα είτε στη ΦΙΑΤ ή σε άλλες συγγενικές επιχειρήσεις της.

 

Η περίοδος Τραπατόνι

Αν και η Γιουβέντους κυριαρχούσε στην Ιταλία, στην Ευρώπη η πρώτη επιτυχία της ήρθε μόλις το 1977. Τότε κατέκτησε το Κύπελλο UEFA, στους διπλούς τελικούς ενάντια στην Ατλέτικ Μπιλμπάο, με συνολικό σκορ 2-2 (Τορίνο:1-0, Μπιλμπάο: 2-1). Τα γκολ για την ιταλική ομάδα πέτυχαν ο Μάρκο Ταρντέλι στο Τορίνο και ο Ρομπέρτο Μπετέγκα στο Μπιλμπάο. Προπονητής της εκείνη την εποχή ήταν ο Τζιοβάνι Τραπατόνι . Ο Τραπατόνι θα οδηγήσει την Γιουβέντους όλη τη δεκαετία του ’80, όντας έτσι ο μακροβιότερος προπονητής της.
Η Γιουβέντους κατάκτησε με τον Τραπατόνι τα πρωταθλήματα του 1981, 1982 και 1984. Το δεύτερο από αυτά ήταν το 20ο της ιστορίας της, κάτι που της επέτρεψε να προσθέσει ένα δεύτερο αστέρι στη φανέλα της. Ανάμεσα στους παίκτες εκείνης της εποχής ήταν και ο Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi), που είχε κατακτήσει το Μουντιάλ του 1982, ενώ τότε βραβεύτηκε και με τον τίτλο του κορυφαίου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή για εκείνη τη χρονιά. Τον ίδιο τίτλο κατέκτησε και ένας άλλος παίκτης της, ο Μισέλ Πλατινί , που βραβεύτηκε με το συγκεκριμένο βραβείο για τρεις συνεχόμενες χρονιές (1983. 1984, 1985), που αποτελεί ρεκόρ για παίχτη, ενώ η Γιουβέντους είναι η μοναδική ομάδα που παίχτες της βραβεύονται με το βραβείο για 4 συνεχόμενες χρονιές.
Το 1983 φτάνει ξανά στον τελικό του Κυπέλλου Ευρώπης, αλλά στον τελικό του ΟΑΚΑ, στην Αθήνα, έχασε από το Αμβούργο με 1-0 (το γκολ του Αμβούργου πέτυχε ο Φέλιξ Μάγκαθ στο 8’).
Τελικά το τρόπαιο ήρθε στις 29 Μαΐου 1985. Στον τελικό του Χέιζελ, στις Βρυξέλες, ενάντια στη Λίβερπουλ ο Μισέλ Πλατινί πέτυχε το μοναδικό τέρμα της συνάντησης με πέναλτι στο 56 ο λεπτό. Το παιχνίδι όμως σημάδεψε ο θάνατος 39 ανθρώπων, κυρίως οπαδών της Γιουβέντους, όταν οπαδοί της Λίβερπουλ τους επιτέθηκαν, ενώ ένας τοίχος του παλιού γηπέδου υποχώρησε και τους καταπλάκωσε. Η τραγωδία αυτή, που θα χαρακτηρισθεί και ως η «πιο σκοτεινή ώρα στην ιστορία των πρωταθλημάτων της UEFA» , θα αλλάξει τελικά και την ιστορία του ποδοσφαίρου τη Ευρώπης, κυρίως στην Αγγλία, οπού οι ομάδες της θα τιμωρηθούν με αποκλεισμό για αρκετά χρόνια.
Τα επόμενα χρόνια δεν ήταν τόσο επιτυχημένα, με εξαίρεση το πρωτάθλημα του 1986 που κέρδισε από τη Ρόμα και τη Νάπολι. Στο πρωτάθλημα θα κυριαρχήσουν οι δύο ομάδες του Μιλάνο και η Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα. Το 1990 θα μετακομίσει στο Στάδιο «Ντέλε Άλπι», καθώς το «Κομουνάλε» θα μειώσει τις θέσεις του. Το «Ντέλε Άλπι» κατασκευάστηκε για τους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1990. Την ίδια χρονιά θα κατακτήσει το κύπελλο UEFA, κάτι που θα επαναλάβει και το 1993.

 

Η περίοδος Λίπι

Το 1994 προπονητής της αναλαμβάνει ο Μαρσέλο Λίπι , που είχε φύγει πρόσφατα από τη Νάπολι. Η πρώτη του χρονιά με την Γιουβέντους ήταν επιτυχημένη, καθώς κατέκτησε το πρωτάθλημα Ιταλίας (1994-95). Στην ομάδα μαζί του ήρθε και ο Τσίρο Φερράρα , πρώην αρχηγός της Νάπολι, ενώ ακόμα υπήρχαν οι Ρομπέρτο Μπάτζιο , Τζιανλούκα Βιάλλι , αλλά και ο τότε νεαρός Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο.
Το 1996 κατέκτησε το Champions League, στον τελικό της Ρώμης εναντίον του Άγιαξ. Το παιχνίδι τελείωσε ισόπαλο 1-1 στην κανονική διάρκεια (Φαμπρίτσιο Ραβανέλλι και Γιάρι Λιτμάνεν τα δύο γκολ ), ενώ στα πέναλτι η Γιουβέντους νίκησε με 4-2.

Τα επόμενα χρόνια στην ομάδα ήλθαν μεταξύ άλλων οι Κριστιάν Βιέρι, Ζινεντίν Ζιντάν, Φιλίππο Ιντζάκι και Έντγκαρ Ντάβιτς. Από τον Champions League του 1996, κατέκτησε άλλα δύο πρωταθλήματα και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης. Επίσης έφτασε άλλες δύο φορές στον τελικό του Champions League , το 1997 και το 1998, αλλά έχασε από τη Μπορούσια Ντόρτμουντ και τη Ρεάλ Μαδρίτης αντίστοιχα.
Τα τέλη του ’90, η αντιπαλότητα με τις άλλες ομάδες μεγάλωσε, κυρίως με την Ίντερ και τη Ρόμα. Ο προπονητής της Ρόμα, Ζντένεκ Ζέμαν , κατηγόρησε το ιατρικό επιτελείο της Γιουβέντους πως χορηγούσε απαγορευμένες ουσίες στους παίκτες της ομάδας. Μετά από έρευνες και δύο δίκες, η Γιουβέντους αθωώθηκε από το αθλητικό δικαστήριο στη Λοζάνη (CAS - Court of Arbitration for Sport). Η Παγκόσμια υπηρεσία Αντι-Ντόπιγκ δεν επιβεβαίωσε πως κάποιο από τα σκευάσματα που παρουσιάστηκαν ήταν απαγορευμένο, ενώ δεν υπήρχε και κάποιος αθλητής που να είχε βρεθεί θετικός σε έλεγχο.
Ο Λίπι έφυγε για την Ίντερ για μία σεζόν, αλλά επέστρεψε την επόμενη στη Γιουβέντους. Ανάμεσα στους νέους παίκτες που ήλθαν τότε στην ομάδα ήταν ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο Νταβίντ Τρεζεκέ, ο Μαρσέλο Σάλας, ο Πάβελ Νέτβεντ και ο Λιλιάν Τουράμ. Οδήγησε την ομάδα σε άλλα δύο πρωταθλήματα το 2002 και το 2003, την χρονιά που έφτασε και στον τελικό του Champions League για άλλη μια χρονιά, ενάντια στη Μίλαν. Ο αγώνας τελείωσε 0-0, ενώ στα πέναλτι τρεις από τους πέντε παίκτες της αστόχησαν και ο τίτλος κατέληξε στην ομάδα του Μιλάνο. Ο Λίππι αποχώρησε από την ομάδα την επόμενη χρονιά για να αναλάβει τεχνικός την Εθνική Ιταλίας, με τη οποία κατέκτησε το Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006.

Το σκάνδαλο Καλτσιόπολι

Από το 2004 προπονητής της ανέλαβε ο Φάμπιο Καπέλο. Με τον Καπέλο κατάφερε να τερματίσει δύο φορές στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος. Τον Μάιο του 2006 η ιταλική αστυνομία διενεργούσε έρευνες στη Νάπολη, σχετικά με τις δραστηριότητες του ιταλικού γραφείου μάνατζερ ποδοσφαίρου GEA World. Οι εφημερίδες δημοσίευσαν τηλεφωνικές συνομιλίες σύμφωνα με τις οποίες ο γενικός διευθυντής της Γιουβέντους Λουτσιάνο Μότζι (Luciano Moggi) είχε επικοινωνία με διάφορους ανθρώπους του Ιταλικού ποδοσφαίρου με σκοπό τον επηρεασμό των αποτελεσμάτων σε κάποιους αγώνες. Εκτός από την Γιουβέντους, στο σκάνδαλο (που ονομάστηκε Καλτσιόπολι) εμπλέκονταν και η Μίλαν, η Φιορεντίνα, η Λάτσιο και η Ρετζίνα.
Ο Μότζι και άλλα δύο μέλη του διοικητικού συμβουλίου υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους στις 13 Μαΐου, ενώ ξεκίνησε δίκη για το θέμα. Πριν την έκδοση της ποινής ο Καπέλλο αποχώρησε από την ομάδα και υπέγραψε στην Ρεάλ Μαδρίτης.
Η πρωτόδικη ποινή εξεδόθη στις 4 Ιουλίου 2006. Η Γιουβέντους υποβιβαζόταν στην τρίτη κατηγορία, ενώ η Φιορεντίνα και η Λάτσιο στη δεύτερη. Επίσης από την ομάδα έπρεπε να αφαιρεθούν 30 πόντοι από το επόμενο πρωτάθλημα ενώ αφαιρούνταν (λιγότεροι) βαθμοί και από τις άλλες 4 ομάδες. Της αφαιρέθηκαν επίσης τα πρωταθλήματα του 2005 και 2006, τα οποία δόθηκαν στην Ίντερ, αποκλείστηκε από το Champions League της επόμενης περιόδου, υποχρεώθηκε να δώσει 3 αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, ενώ τιε επιβλήθηκε και πρόστιμο £31,000,000. Διάφορες παρόμοιες ποινές δόθηκαν και για τις άλλες ομάδες.
Οι ομάδες κατέθεσαν έφεση. Μετά την εκδίκαση της έφεσης η Γιουβέντους ήταν η μόνη ομάδα που υποχρεώθηκε να πέσει κατηγορία, αλλά στη Σέριε Β και όχι στην Τρίτη.
Τελικά η ποινή βαθμών για την επόμενη σεζόν μειώθηκε αρχικά στους 17 και μετά από προσφυγή στην Ιταλική Ολυμπιακή Επιτροπή (CONI) στους 9, ενώ δεν ίσχυσαν οι χρηματικές ποινές. Από την ομάδα έφυγαν οι Φάμπιο Καναβάρο, Λιλιάν Τουραμ, Πατρίκ Βιεϊρά, Τζιανλούκα Ζαμπρότα και ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς που πουλήθηκε στην Ίντερ, έναντι 34,3 εκατομμύρια ευρώ. Αντίθετα, στην ομάδα αποφάσισαν να παραμείνουν ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, ο αρχηγός Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ο Πάβελ Νέτβεντ, ο Μάουρο Καμουρανέσι και ο Νταβίντ Τρεζεκέ.
Σύμφωνα με άλλα στοιχεία, ερευνήθηκε και ένας αγώνας της Γιουβέντους με την Μίλαν που είχε λήξει 0-0, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια επιπλέον τιμωρία για την ομάδα της Γιουβέντους. Από την άλλη, τον Δεκέμβριο του 2009, δικαστήριο της Νάπολι επέβαλε ποινή φυλάκισης τριών ετών στον πρώην αθλητικό διευθυντή της Γιουβέντους, την περίοδο του σκανδάλου, Αντόνιο Τζιράουντο.
Αργότερα, σύμφωνα με τον Ιταλικό τύπο, θεωρήθηκε πως η Ίντερ ίσως να είχε κάποια εμπλοκή στο σκάνδαλο, ενώ τον Απρίλιο του 2009, κατά την δίκη του σκανδάλου, η υπεράσπιση του Μότζι παρουσίασε κασέτες στις οποίες ο πρόεδρος της Ιντερ, Μάσιμο Μοράτι, μιλάει με τον υπεύθυνο των διαιτητών, εκείνης της εποχής, Πάολο Μπέργκαμο.

Επιστροφή στη Σέριε Α

Το 2007 η Γιουβέντους έπαιξε για πρώτη φορά στην ιστορία της σε κατηγορία εκτός της Σέριε Α. Το πρώτο της παιχνίδι στη Σέριε Β έληξε 1-1 μ ε αντίπαλο τη Ρίμινι. Προπονητής ανέλαβε ο πρώην της παίκτης Ντιντιέ Ντεσάμπ (Didier Deschamps).
Τελικά το τέλος της χρονιάς τους βρήκε στη πρώτη θέση. Με την επιστροφή τους στην Σέριε Α νέος προπονητής ανέλαβε ο Κλαούντιο Ρανιέρι.

Χρώματα, σύμβολα και προσωνύμια

Τα αρχικά χρώματα της ομάδας ήταν το ροζ και το μαύρο. Οι φανέλες της ήταν ροζ, ενώ το σορτς και οι κάλτσες ήταν μαύρες. Το 1903 αποφάσισαν να αλλάξουν τις φανέλες τους. Στην ομάδα της Γιουβέντους αγωνιζόταν ο Τζον Σάβατζ, ο οποίος ζήτησε βοήθεια από έναν φίλο του στην Αγγλία που ζούσε στο Νότιγχαμ. Αυτός τους έστειλε τις εμφανίσεις της στα χρώματα της ομάδας που υποστήριζε, της Νοττς Κάουντρι, σε χρώματα μαύρο και άσπρο. Η Γιουβέντους αποφάσισε να χρησιμοποιεί από εκεί και πέρα αυτά τα χρώματα, καθώς επέδειχναν κύρος και δύναμη.
Το σήμα της έχει υποστεί από το 1920 μικρές τροποποιήσεις, η τελευταία από τις οποίες έγινε το 2005. Το σήμα της, από το 2004 και μέτά, είναι ένας οβάλ κύκλος που περιέχει 3 μαύρες λωρίδες και 4 λευκές. Στο κάτω μέρος αναπαριστάται ο όρθιος ταύρος, που είναι το έμβλημα της πόλης του Τορίνο. Στο πάνω μέρος του σήματος υπάρχει το όνομα της Γιουβέντους. Πάνω από τον ταύρο υπάρχει επίσης ένα στέμμα, που είναι μία αναφορά στη «Augusta Tourinorum», την Ρωμαϊκή ονομασία της πόλης του Τορίνο που ήταν πρωτεύουσα της επαρχίας Πιεντμόντ. Τα πιο παλιά χρόνια το έμβλημά της είχε φόντο σε σκούρο μπλε χρώμα (μπλέ Σαβοΐας), που δήλωνε την παράδοση του Τορίνο, ενώ τα χρώματα μαύρο και άσπρο τοποθετήθηκαν το 1980. Επίσης υπήρχαν τα δύο αστέρια στη κορυφή του εμβλήματος που αποκτήθηκαν με τη συμπλήρωση 10 και 20 πρωταθλημάτων, ενώ ο ταύρος ήταν μάυρος μέσα σε μια ασπίδα σε χρώμα χρυσό, ενώ χρυσό ήταν και το στέμμα (σήμερα είναι σε χρώμα μαύρο). Την περίοδο από το 1980 έως το 1990 σαν έμβλημα χρησιμοποιήθηκε μία ζέβρα.
Το προσωνύμιο «la Vecchia Signora» (η μεγάλη κυρία) είναι ένα λογοπαίγνιο σε σχέση με το όνομα της ομάδας που σημαίνει νεότητα. Αποτελεί επίσης μία αναφορά στην ηλικία της ομάδας και η ρίζες του φτάνουν την δεκαετία του ΄30. Το Κυρία είναι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονταν σε αυτοί οι οπαδοί της πριν το 1930. Το προσωνύμιο «la fidanzata d’ Italia» (η φιλενάδα της Ιταλίας) δόθηκε καθώς ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους οικονομικούς μετανάστες κυρίως από τη Νάπολη και το Παλέρμο, που έρχονταν στη πόλη για να δουλέψουν στα εργοστάσια της ΦΙΑΤ. Τα ονόματα «I bianconeri» (ασπρόμαυροι) και «le zebre» (οι ζέβρες) είναι αναφορά στα χρώματα της ομάδας.

Οπαδοί και αντίπαλοι

Η Γιουβέντους είναι η ομάδα με τους περισσότερους οπαδούς στην Ιταλία. Οι οπαδοί της ξεπερνούν τα 12 εκατομμύρια στην Ιταλία , σύμφωνα με την εφημερίδα La Repubblica. Πιστεύεται πως οι οπαδοί της φτάνουν τα 170 εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Ευρώπη υπολογίζονται σε 43 εκατομμύρια, κυρίως στις χώρες της Μεσογείου, οπού υπάρχουν αρκετοί Ιταλοί της διασποράς. Λέσχες φίλων της υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στην Ιταλία μάλιστα πιστεύεται πως η επιρροή της είναι πιο μεγάλη σε περιοχές της Νότια Ιταλίας και της Σικελίας, ακόμα πιο μεγάλη και από το ίδιο το Τορίνο.
Κύριοι αντίπαλοι της Γιουβέντους είναι η Τορίνο και η Ίντερ. Η διαμάχη με την Τορίνο ξεκινά με την ίδρυση της δεύτερης, και το ντέρμπι μεταξύ τους ονομάζεται «Derby della Mole». Με την Ίντερ οι αγώνες φέρουν το προσωνύμιο «Derby d'Italia» (Ντέρμπι της Ιταλίας). Οι δύο σύλλογοι μέχρι το «σκάνδαλο Καλτσιόπολι», ήταν οι μόνοι που δεν είχαν υποβιβαστεί ποτέ από τη πρώτη κατηγορία. Η διαμάχη τους κλιμακώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Άλλοι αντίπαλοι της είναι η Μίλαν, η Φιορεντίνα και η Ρόμα.

Τίτλοι

Ιταλία

• 28 Πρωταθλήματα Ιταλίας: 1905, 1926, 1931, 1932, 1933, 1934, 1935, 1950, 1952, 1958, 1960, 1961, 1967, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1981, 1982, 1984, 1986, 1995, 1997, 1998, 2002, 2003, 2012
• 9 Κύπελλα Ιταλίας: 1938, 1942, 1959, 1960, 1965, 1979, 1983, 1990, 1995
• 4 Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1995, 1997, 2002

Ευρώπη

• 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών: 1985, 1996
• 1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1984
• 3 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ: 1977, 1990, 1993
• 1 Κύπελλο Ιντερτότο: 1999 - μαζί με τις Γουέστ Χαμ και Μονπελιέ
• 2 Σούπερ Καπ Ευρώπης: 1984, 1996

Κόσμος

• 2 Διηπειρωτικά: 1985, 1996

Ρεκόρ

• Ρεκόρ Συμμετοχών: Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο (592)
• Ρεκόρ Γκολ: Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο (283)

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο3] - Γιουβέντους"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο1] - Τζιανφράνκο Τζόλα

Ο Τζιανφράνκο Τζόλα είναι παλαίμαχος Ιταλός ποδοσφαιριστής, και θεωρείται από τους καλύτερους επιθετικούς που ανέδειξε η Ιταλία.

Καριέρα ως ποδοσφαιριστής

Γεννήθηκε στην Ολιένα της Σαρδηνίας στις 5 Ιουλίου του 1966. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του το 1984 στην τοπική Νουορέζε και το 1987 μεταγράφηκε στη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα της Σαρδηνίας,την Τορές.
Το Καλοκαίρι του 1989 κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του παίρνοντας μεταγραφή στη μεγάλη Νάπολι του Μαραντόνα και του Καρέκα, με την οπoία κατακτά το ιταλικό πρωτάθλημα του 1990. Μετά απο τέσσερις σεζόν μετακινείται στην Πάρμα με την οποία και κατακτά το 1995 το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Την περίοδο 1996/97 εκπατρίζεται για να συνεχίσει την καριέρα του στην αγγλική Τσέλσι. Κατά την επταετή παραμονή του στην ομάδα του Λονδίνου της οποίας αποτελεί βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος, πανηγυρίζει 2 Κύπελλα Αγγλίας (1997 και 2000), 1 Λιγκ Καπ Αγγλίας το 1998 καθώς και 1 Κύπελλο Κυπελλούχων το 1998.
Το Καλοκαίρι του 2003 επιστρέφει στην Ιταλία για να κλείσει την πλούσια καριέρα του στην Κάλιαρι. Με τα χρώματα της Κάλιαρι αγωνίζεται για 2 χρόνια και κρεμάει τα παπούτσια του το 2005.
Αγωνίστηκε 35 φορές με την Εθνική Ιταλίας πετυχαίνοντας 8 τέρματα και θεωρούνταν σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις φάουλ.

Καριέρα ως προπονητής

 Το 2007 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Ελπίδων της Ιταλίας και απο τη σεζόν 2008/09 ήταν προπονητής της Γουέστ Χαμ.

 

ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΩΣ ΠΑΙΧΤΗ ! No1 στην ΝΑΠΟΛΙ-Νο2 στην ΤΣΕΛΣΙ-Νο3 τεχνικές ικανότητες.

 

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ενός μεγάλου παίχτη [Νο1] - Τζιανφράνκο Τζόλα"

Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο2] - Ρεαλ Μαδριτης.

Το βιντεο περιεχει στιγμες απο τα παλιοτερα και νεα χρονια της ενδοξης ομαδας της Ισπανιας.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ,η βασίλισσα της Ευρώπης,είναι ισπανικό ποδοσφαιρικό σωματείο που εδρεύει στη Μαδρίτη και ιδρύθηκε το 1902. Η Ρεάλ κατέχει το ρεκόρ των 32 τίτλων στη Λα Λίγκα ή Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ έχει κατακτήσει και 18 Κύπελλα Ισπανίας. Ο σύλλογος επίσης διατηρεί δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα, τη Ρεάλ Μαδρίτης Β.

Έδρα της ομάδας είναι το Σαντιάγκο Μπερναμπέου στη Μαδρίτη. Ιδιαιτερότητα της Ρεάλ είναι πως, σε αντίθεση με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία, ανήκει και διοικείται αποκλειστικά από τα μέλη της (socios), από το 1902. Στις 23 Δεκεμβρίου 2000, η Ρεάλ τιμήθηκε από τη ΦΙΦΑ ως "Ο μεγαλύτερος σύλλογος του 20ου αιώνα". Η ισπανική ομάδα είναι επίσης ο πιο επιτυχημένος σύλλογος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έχοντας κατακτήσει συνολικά 11 τρόπαια, 9 Κύπελλα Πρωταθλητριών, αριθμό ρεκόρ, και 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ. Η τεράστια και διαχρονική επιτυχία της, της έχουν χαρίσει το χαρακτηρισμό "Βασίλισσα της Ευρώπης". Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι παραμένει τα τελευταία χρόνια στην κορυφή των πιο πλούσιων συλλόγων του κόσμου με συνολικά έσοδα το 2007-08 ύψους 289,6 εκατ. ευρώ.

Ιστορία

Το ποδόσφαιρο εισήχθη στη Μαδρίτη από τους καθηγητές και μαθητές του Institución Libre de Enseñanzada, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και αρκετοί απόφοιτοι των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ. Εν έτει 1895 ίδρυσαν την ομάδα Football Sky (ουρανός του ποδοσφαίρου), που αγωνιζόταν τα κυριακάτικα πρωινά στη Μονκλόα. Το 1900 η ομάδα χωρίστηκε σε δύο διαφορετικούς συλλόγους, τη New Foot-Ball de Madrid και την Español de Madrid. Πρόεδρος της δεύτερης ήταν ο Julián Palacios. Το 1902 η Español de Madrid χωρίστηκε και πάλι, με αποτέλεσμα το σχηματισμό της Sociedad Madrid FC στις 6 Μαρτίου 1902. Πρώτος της πρόεδρος υπήρξε ο Juan Padrós Rubió, ενώ πρώτος γραμματέας ο Manuel Mendía. Λίγο αργότερα τον Juan Padrós Rubió θα διαδεχόταν ο αδελφός του Carlos Padrós. Τρία μόλις χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Madrid FC κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο, το πρώτο από τα τέσσερα συνεχόμενα Κύπελλα Ισπανίας. Το όνομα Real (=βασιλική), της αποδόθηκε από τον Βασιλιά Αλφόνσο 13ο στις 29 Ιουνίου 1927. Έκτοτε η ομάδα αναφέρεται ως Real Madrid (Ρεάλ Μαδρίτης), αλλά οι οπαδοί της συνηθίζουν να την αποκαλούν και ως Madrid (Μαδρίτη). Το χρώμα της φανέλας της (λευκό), είναι δανεισμένο απο τα χρώματα της θρυλικής ερασιτεχνικής ομάδας "Κορίνθιανς", που αγωνιζόταν τον καιρό της ίδρυσης της Ρεαλ στην Αγγλία.

Γήπεδο

Κύριο λήμμα: Στάδιο Σαντιάγκο Μπερναμπέου

Το γήπεδο της Ρεάλ Μαδρίτης είναι το Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ένα από τα θρυλικότερα γήπεδα της Ευρώπης και μια από τις έδρες - φόβητρα. Κατασκευάστηκε το 1947, στο χώρο που βρισκόταν το τότε γήπεδο της Ρεάλ, το Στάδιο Σαμαρτίν. Το όνομα Σαμαρτίν, το διατήρησε μέχρι το 1955, οπότε στις 4 Ιανουαρίου του έτους αυτού πήρε τη σημερινή του ονομασία, προς τιμήν του προέδρου της ομάδας, Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Σήμερα έχει χωρητικότητα 80.400 θέσεις, ενώ το 1953 η χωρητικότητά του έφτανε τις 120.000.

Προσωνύμια

Στη διάρκεια της ιστορίας του, ο σύλλογος απέκτησε διάφορα προσωνύμια. Από τα πρώτα υπήρξαν το los merengues, που αναφέρεται στο γνωστό γλυκό μαρέγκα και το los blancos, ήτοι οι λευκοί. Βάση και των δύο υπήρξε η θρυλική κατάλευκη φανέλα της ομάδας, ενώ και τα δύο χρησιμοποιούνται έως και τις μέρες μας. Στη δεκαετία του 1970 έγινε δημοφιλές και το παρατσούκλι los vikingos δηλαδή οι Βίκινγκς, ενδεχομένως λόγω της απόκτησης την εποχή εκείνη αρκετών Βορειο-ευρωπαίων ποδοσφαιριστών. Πιο πρόσφατα, οι εφημερίδες της απέδωσαν το χαρακτηρισμό los galácticos (οι γαλαξιακοί), εξαιτίας της απόφασης της τότε διοίκησης της ομάδας να φέρει στη Μαδρίτη ορισμένους από τους μεγαλύτερους και ακριβότερους ποδοσφαιριστές της αγοράς.

Σαντιάγκο Μπερναμπέου

Πριν γίνει πρόεδρος το 1945 ο Σαντιάγκο Μπερναμπέου είχε περάσει ήδη από τη θέση του ποδοσφαιριστή, αρχηγού της ομάδας, μάνατζερ και τεχνικού διευθυντή. Ως πρόεδρος ανέλαβε να ανοικοδομήσει τον σύλλογο μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο και ήταν αυτός, επί της προεδρίας του οποίου, κτίστηκαν το ομώνυμο γήπεδο της Ρεάλ καθώς και ολόκληρο το αθλητικό της κέντρο, η περίφημη Ciudad Deportiva. Είναι ο πρόεδρος στον οποίο αποδίδουν οι φίλοι της Ρεάλ τη μετάβαση από έναν μικρομεσαίο σύλλογο της Ισπανίας στον αδιαμφισβήτητο ηγεμόνα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Οργάνωσε το σύλλογο σε όλα τα επίπεδα, δημιουργώντας την απόλυτη διοικητική ιεραρχία που αποτελεί πλέον κανόνα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και αποδίδοντας σε κάθε επίπεδο και τμήμα του συλλόγου ανεξάρτητη δομή και οργάνωση, στρατολογώντας για αυτό πρόσωπα, όπως ο περίφημος Raimundo Saporta. Μετά από όλα αυτά, στις αρχές του 1953, έβαλε σε εφαρμογή το όραμά του για απόκτηση παικτών παγκόσμιας κλάσης από το εξωτερικό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο, δημιουργώντας για πρώτη φορά μια πραγματικά πολυεθνική δύναμη. Στη διάρκεια της προεδρίας του Μπερναμπέου πολλά μεγάλα ονόματα, πλην του Ντι Στέφανο, φόρεσαν τη φανέλα της Ρεάλ, όπως οι Francisco Gento, Luis Molowny, Miguel Muñoz, Raymond Kopa, Héctor Rial, Amancio, Carlos Alonso González ή Santillana, Juan Gómez González ή Juanito, Uli Stielike, Vicente Del Bosque, José Antonio Camacho και ο Φέρεντς Πούσκας.
Το 1955, κατόπιν μιας ιδέας του Gabriel Hanot, δημοσιογράφου της γαλλικής αθλητικής εφημερίδας L'Equipe (Εκίπ), βασισμένης πάνω στο τότε υπάρχον Copa Latina (μια διοργάνωση με συλλόγους από Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, και Ιταλία), ο Μπερναμπέου συναντήθηκε στο Ambassador Hotel του Παρισίου με τους Bedrignan και Gustav Sebes και αποφάσισαν τη δημιουργία ενός Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, αυτού που είναι πλέον γνωστό ως Τσάμπιονς Λιγκ.
Ο Μπερναμπέου έμεινε στο τιμόνι της Ρεάλ για 35 χρόνια. Μέχρι το θάνατό του το 1978 η ομάδα είχε κατακτήσει 1 διηπειρωτικό κύπελλο, 6 ευρωπαϊκούς τίτλους, 16 πρωταθλήματα Ισπανίας και 6 Κύπελλα Ισπανίας.

Τίτλοι ποδοσφαίρου

3 Διηπειρωτικά Κύπελλα 1960, 1998, 2002.

9 Champions League 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002.

2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ 1985, 1986.

1 Ευρωπαϊκό Super Cup 2002.

32 Πρωταθλήματα Ισπανίας 1932, 1933, 1954, 1955, 1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1972, 1975, 1976, 1978, 1979, 1980, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1995, 1997, 2001, 2003, 2007, 2008, 2012.

18 Κύπελλα Ισπανίας 1905, 1906, 1907, 1908, 1917, 1934, 1936, 1946, 1947, 1962, 1970, 1974, 1975, 1980, 1982, 1989, 1993, 2011.

8 Ισπανικά Super Cup 1988, 1989, 1990, 1993, 1997, 2001, 2003, 2008.

1 Ισπανικό League Cup 1984.

2 Latin Cup 1955, 1957.

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο2] - Ρεαλ Μαδριτης."

Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο1] - Μαντσεστερ Γιουναιτεντ.

Το βιντεο περιεχει στοιχεια απο την παλιοτερη αλλα και την νεα ιστορια της Γιουναιτεντ. Απο το αεροπορικο δυστυχημα μεχρι τους προσφατους τιτλους της ομαδας.


Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι μία από τις ιστορικότερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Αγγλίας. Η έδρα της είναι το Ολντ Τράφορντ, στην πόλη του Μάντσεστερ. Έχει κατακτήσει 19 φορές το Αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, 11 φορές το Κύπελλο Αγγλίας και 3 φορές το Τσάμπιονς Λιγκ. Οι παίκτες της χαρακτηρίζονται και ως Κόκκινοι Διάβολοι.

Είναι από τις πλέον δημοφιλείς ποδοσφαιρικές ομάδες, με συλλόγους φίλων σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Πέραν από τις πολλές αθλητικές επιτυχίες, μεγάλη συμπάθεια προς την ομάδα έφερε και το αεροπορικό δυστύχημα του Δεκεμβρίου του 1958 στο Μόναχο, όταν σκοτώθηκαν οκτώ ποδοσφαιριστές της ομάδας. Ήταν μια φουρνιά ταλαντούχων παικτών (μέσος όρος ηλικίας τα 24 χρόνια), που ήταν γνωστοί ως Οι Μπέμπηδες του Μπάσμπι.

Διαβάστε Περισσότερα "Η ΙΣΤΟΡΙΑ μιας μεγαλης ομαδας [Νο1] - Μαντσεστερ Γιουναιτεντ."