Την έβδομη ημέρα ακόμα και ο Θεός ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΚΕ! Ακόμα και ο ίδιος ο Θεός!

Η ιστορική και κοινωνική σημασία για κλειστά μαγαζιά την Κυριακή και ποιούς και γιατί βολεύει, η κατάργηση της ως αργία και το άνοιγμα των καταστημάτων, σαν να είναι απλά μία ακόμα "καθημερινή''.

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ!
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ!
 Η Επανάσταση της Πρωτομαγιάς, που έγινε με το αίμα, την απόλυτη θυσία των εξεγερμένων, που ήταν η απώλεια της ίδιας τους της ζωής. Ο ιερός, ιστορικός και μνημηώδης αγώνας που έκαναν και δικαιώθηκαν, έγινε για να μην δουλεύει ο εργαζόμενος, λες και είναι σκλάβος! Γιατί τότε μιλούσαμε για σκλαβιά και δυστυχώς πλέον, οδηγούμαστε σε εργασιακό μεσαίωνα ξανά, μιας και για να πάρεις μισθό, ας πούμε "κανονικό"... πρέπει να δουλεύεις καθημερινά 12 ώρες την ημέρα και 6 ημέρες την εβδομάδα! Οι συγκρίσεις γίνονται εύκολα και σε πιάνει οργή, θλίψη και αγανάκτηση με την όλη κατάσταση, όχι μόνο για την ίδια την απαράδεκτη απόφαση, που είναι ιστορικά άκυρη και απάνθρωπη. Αλλά και για τον τρόπο που αντιμετωπίζεται αυτή, από την μεγαλύτερη μάζα των ανθρώπων γύρω μας, ιδιαίτερα των νέων και που σε περίπτωση που γίνει σύγκριση με τις αντιδράσεις μιας καλοβολεμένης γενιάς, με μία γενιά που δεν της παρείχαν, ούτε τα βασικά από όλα όσα δικαιούται ο κάθε άνθρωπος... θα θες να κλάψεις και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στο τοίχο. Διότι εαν το καλοσκεφτείς, καταλαβαίνεις ότι τα αφεντικά, πάνε να γυρίσουν τον εργαζόμενο σε μια τέτοια σκοτεινή εποχή και άθλια κατάσταση, χωρίς από την πλευρά των εργαζομένων, αυτών δηλαδή που θα είναι τα υποψήφια χωρίς αντίπαλο ΘΥΜΑΤΑ, να υπάρχει η παραμικρή αντίδραση! Δέχονται όλοι, χωρίς να τολμήσουν καν να διαμαρτυρηθούν και να φωνάξουν σαν αντίδραση, την σκλαβοποίηση τους και την καταπάτηση, τον ευτελισμό και την πλήρης ακύρωση ενός από τα πιο βασικά, ιερά και αναγκαία ανθρώπινα δικαιώματα. Τώρα πάνε να καταργήσουν και την μία και μοναδική ημέρα που έχουμε δικαίωμα για ξεκούραση, χαλάρωση και μπορούμε να βρεθούμε άνετα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, χωρίς να μας "καίει" κάποιο άγχος για τη δουλειά και τις υπόλοιπες καθημερινές μας ασχολίες, που και αυτές πλέον, δυστυχώς οι περισσότερες, προβλήματα έχουν γίνει.
 Η Κυριακή ανέκαθεν ήταν μέρα ΙΕΡΗ για πολλούς λόγους. Ξεκινώντας από τη Θρησκεία και καταλήγοντας μέχρι και στην παλιά αγαπημένη ασχολία, του να πηγαίνει κάνεις στα γήπεδα, ή να παρακολουθήσει γενικά την ομάδα του με κάποιο τρόπο. Η Κυριακή ήταν η ημέρα που έσπαγε την καθημερινή μονοτονία! Ηταν η ημέρα που ανυπομονούσες να έρθει για να ξεκουραστείς από το φόρτο της εργασίας, να χαλαρώσεις άνετα στο σπίτι ή να βγεις έξω και να κάνεις κάτι διαφορετικό, να σπάσει η καθημερινή ρουτίνα και να μπορέσεις να ασχοληθείς με πράγματα, καταστάσεις και ενδιαφέροντα που μόνο στον ελεύθερο σου χρόνο, μπορείς να το κάνεις. Η Κυριακή ήταν ο λόγος που όταν ερχόταν το Σάββατο, πέρναγε γρήγορα η ώρα αλλά και με ανυπομονησία για το σχόλασμα στη δουλειά, μιας και μετά ήξερες και χαιρόσουν ιδιαίτερα γι' αυτό... ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΙ ΑΡΑ ΘΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ, θα ξεφύγεις από τη μονοτονία της δουλειάς και τη ρουτίνα της καθημερινότητας και θα ηρεμήσεις! Με όποιο τρόπο προτιμάς, αυτό δεν έχει σημασία.
 Από ιστορικής άποψης δε, η κατάργηση της αργίας της Κυριακής και η μετατροπή της σε ακόμα μια καθημερινή ημέρα, συνεπάγεται όπως προείπα και με τη λύσσα των αφεντικών και των κυβερνήσεων τους, για να απαξιωθεί εντελώς η Εργατική Πρωτομαγιά και ο ιερός συμβολισμός της! Εξάλλου το παγκόσμιο συστήμα νεοφιλελευθερισμού, φασισμού και των αντεργατικών επιχειρήσεων, έχει λανσάρει με το μάρκετινγκ και χίλιους άλλους δύο τρόπους, ότι η Εργατική Πρωτομαγιά είναι απλά τα κοψίδια, τα τσίπουρα και τα σουβλάκια και όχι μια επέτειος μνήμης, για να τιμηθούν οι ήρωες εργάτες και εργαζόμενοι που πάλεψαν, αντιστάθηκαν, πολέμησαν με κάθε τρόπο, θυσιάζοντας τα πάντα και τελικά νίκησαν και χάρη στην ιστορική και ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ αυτή τους νίκη, κατοχυρώθηκαν κάποια από τα πιο ουσιώδη, αναγκαία και χρήσιμα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενώ ταυτόχρονα με αυτό τον τρόπο, ήρθε και επίσημα το τέλος της σκλαβιάς για τον κάθε εργαζόμενο που μέχρι τότε, μέχρι να γίνει αυτή η επανάσταση, ζούσε ένα καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα! Ένα καθεστώς που όπως βλέπουμε, πάνε να το επαναφέρουν σιγά σιγά με προσεκτικές και ύπουλες κινήσεις, βρίσκοντας ψεύτικες δικαιολογίες για δήθεν αύξηση μεροκάματου τις ημέρες των αργιών και ξευτιλίζοντας εκτός απο τον εργαζόμενο... και τον ίδιο τον καταναλωτή, βρίσκοντας πάτημα, πάνω στην καταναλωτική μανία που τον διεγείρει, πασάροντας του δήθεν μεγάλες και ανεπανάληπτες προσφορές, ώστε να πάει να υποστηρίξει το όλο εγχείρημα τής σκλαβοποίησης των εργαζομένων, χωρις αυτός να το πάρει χαμπάρι, για το τι πράττει εκείνη τη στιγμή. Καθώς το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η καταναλωτική μανία που τον έχει κυριεύσει και τίποτα άλλο. Ειδικά το πως νιώθει εκείνη τη στιγμή ο εργαζόμενος, που δουλεύει και τον εξυπηρετεί, αντί να είναι για αυτή τη μία και μοναδική ημέρα που του δίνεται η ευκαιρία, σπίτι με την οικογένεια του και τα αγαπημένα του πρόσωπα γενικά.
 Όσο αργά και να είναι πάντως, ακόμα στο χέρι μας είναι η υπόθεση. Προλαβαίνουμε να τους ανατρέψουμε τα σχέδια για την σκλαβοποίηση του εργαζόμενου! ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ, ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ! Εάν αντιδράσουμε, εάν γίνουν πορείες διαμαρτυρίας, εάν κλείσουμε τις Κυριακές όλα τα μαγαζιά με λουκέτο, 🔒 ή εάν αρνηθούμε στα αφεντικά, να πάμε να δουλέψουμε όπως και όποτε το θέλουν.
Για να γίνουν αυτά όμως, θα ΠΡΕΠΕΙ να συμπορευτούμε όλοι μαζί και να μη κοιτάξει ο καθένας το ΜΙΚΡΟ και ουσιαστικά άχρηστο συμφέρον του, για να ''φάει'' ο ένας τη θέση του άλλου. Γιατί είναι άχρηστο και μικρό αυτό το συμφέρον; γιατί αυτό θέλουν να πράξεις, γι' αυτό θέλουν να σε πείσουν ότι είναι προς το συμφέρον σου, το να "φάς" τη δουλειά κάποιου που αντιδράει, στα σχέδια σκλαβοποίησης τους. Σε θέλουν ανήμπορη μαριονέτα τους, ή αλλιώς σε κάποιες άλλες δουλειές... να είσαι το ρομποτάκι τους. Να μην έχεις δική σου άποψη και ελεύθερη επιλογή, να πράξεις το καλό για το συμφέρον των εργαζομένων. Σε θέλουν άβουλο ών, να μη νιώθεις τι κακό προκαλείς, όταν δε σε νοιάζει για ποιό τίμιο λόγο εκδιώχθηκε κάποιος από τη δουλειά του. Αλλά το μόνο που σε απασχολεί, να είναι το πως θα βρείς την ευκαιρία να πάρεις εσύ τη θέση του, πάση θυσία και χωρίς κανένα ηθικό φραγμό! ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ. Αυτό κάνουν. Αυτό μας έχουν πείσει δυστυχώς να κάνουμε. Εάν σε κάθε απόλυση που έκαναν τα αφεντικά, γιατί ο εργαζόμενος ήθελε να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του... έβρισκαν απέναντι τους, όλους εμάς που θα συμπαραστεκόμασταν και θα δίναμε αγώνα για τη δικαίωση του συνανθρώπου μας και δε θα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε το θάρρος και τη τόλμη του, με ύπουλο τρόπο, για να του "φάμε" τη δουλειά... τότε τα αφεντικά θα καταλάβαιναν ότι από μόνα τους, δε μπορούν να λειτουργήσουν την επιχείρηση τους, την οποία έχτισαν ή μεγάλωσαν, πάνω στις πλάτες, τον ιδρώτα, τον κόπο, τις θυσίες, τον αγώνα και το αίμα του λαού και των εργαζόμενων τους. Έτσι θέλοντας και μη, θα αναγκάζονταν να σεβαστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και θα δουλεύαμε όλοι, όπως θα έπρεπε και θα άρμοζε σε μια πολιτισμένη χώρα και κοινωνία, μακριά από εκβιασμούς και απειλές προς το εργαζόμενο προσωπικό.
 Όμως δυστυχώς αντίθετα, κυριαρχεί αυτό που θέλουν τα αφεντικά. Δυστυχώς... οι κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ, τα μεγάλα κεφάλια στις επιχειρήσεις, έχουν περάσει τη γραμμή, "'όποιος υπακούει τύφλα σε όλα είναι ο πιο ευπρόσδεκτος" και ''όποιος φέρνει αντίρρηση εκδιώκεται αμέσως". Γιατί έτσι γίνεται η δουλειά γι' αυτούς. Μας έχουν ρίξει το "τυράκι" του αναπόφευκτου εκβιασμού και εμείς "τσιμπάμε".
"Συμμόρφωση προς τας υποδείξεις" αλλιώς περιμένουν χιλιάδες τη θέση σου! Ε, ΟΧΙ ΡΕ!
ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ! ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ "ΦΑΝΕ" ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ, ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΔΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΖΟΦΕΡΟ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ! Διότι κάποια στιγμή, θα χρειαστεί να αντισταθούν, να πούνε όχι, να αρνηθούν κάτι που θα τους ζητηθεί. Και τότε θα οδηγηθούν αυτοί προς την έξοδο. Θα "φαγωθούν" αυτοί, από κάποιους άλλους που δε βλέπουν την μεγάλη εικόνα και το κυρίως πρόβλημα, αλλά κοιτάνε μόνο πως θα βολέψουν τα μικροσυμφέροντα τους.
 Γι' αυτό λέω ότι ακόμα και τώρα, προλαβαίνουμε να ανατρέψουμε και να χαλάσουμε τα σχέδια σκλαβοποίησης, του σάπιου, φασιστικού και αντεργατικού συστήματος τους. Γιατί από εμάς εξαρτάται. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ! Φτάνει να το καταλάβουμε, να ξυπνήσουμε και να δούμε πόσο δυνατοί είμαστε, όλοι ενωμένοι απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν! Πως θα γίνει αυτό; με τον πιο απλό και συνάμα πιο δύσκολο τρόπο... φτάνει να το πάρουμε απόφαση και ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ!
Όταν ξεπεράσουμε τον φόβο, ότι εμείς τους έχουμε ανάγκη και όχι αυτοί εμάς... ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ θα έχουμε νικήσει και θα έχουμε στείλει ξανά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, τον εργασιακό μεσαίωνα τούς και μαζί, τους υποστηρικτές, τους δημιουργούς και τους υμνητές αυτού!

Υ. Γ: ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ. ΕΡΓΑΤΗ ΖΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
Το σύνθημα δεν είναι τυχαίο. Είναι πέρα για πέρα σωστό. Δηλώνει την πραγματική δύναμη που έχουν οι εργάτες-εργαζόμενοι μέσα τους, σε περίπτωση που ξεπέρναγαν τον φόβο τους (όπως ανέφερα παραπάνω) και την απελευθέρωναν! Γι' αυτό και καλό θα ήταν να μην κομματοποιείται, για το συμφέρον κάποιων μόνο, αυτό το ιστορικό σύνθημα και άλλα παρόμοια. Αλλά να είναι στάση ζωής και οδηγός, για το καλό όλων μας! Όπως επίσης και κυρίως, το ότι...
ΔΟΥΛΟΙ ΣΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!